Από το καταφύγιο επιστροφή πίσω ο Γιώργος Λιβαδειά και εγώ στην Θήβα.
Στο καταφύγιο υπήρχαν και άλλοι μοτοσικλετιστές αλλά οι καλύτεροι ήταν 5-6 συνταξιούχοι οι οποίοι έκαναν εντούρο. Έκανα και χαβαλέ για το αν έχουν πάρει μαζί τα υπογλώσσια.
Τελικά ο μοτοσικλετισμός είναι πάθος, τρέλα και δεν έχει ηλικία.
Γυρίσαμε γεμάτοι με όμορφες εικόνες και διαδρομές που θα μείνουν αξέχαστες.
Σύνολο διαδρομή γύρω στα 500 χλμ. Δεν είναι πολλά αλλά είναι όμορφα, στριφτερά χωμάτινα, βουνίσια.
Οι χωμάτινες διαδρομές ήταν σχετικά εύκολες και γρήγορες. Επομένως τις συνιστώ. Καμία σχέση δεν έχουν με την περσινή διαδρομή στα Βαρδούσια μετά τον Άγιο Αθανάσιο η οποία ήταν άστα να πάνε.
Κάπου στην Οίτη έμεινα από την φωτογραφική γι’ αυτό αν θέλει και ο Γιώργος να ανεβάσει καμιά φωτογραφία ας το κάνει.
Η επόμενη διαδρομή θα είναι εκδρομή πενθήμερη την Τρίτη εβδομάδα του Αυγούστου και θα περιλαμβάνει βόρια διαδρομή το τρίγωνο Βάλια Κάλντα, Τζουμέρκα, Εθνικό Δρυμό Πίνδου με άλλα ωραία.
Φυσικά αν γίνεται γιατί και το Πάντα Βρέχει δεν μας βγήκε.
Οπότε περιμένουμε συμμετοχές αυτή την φορά. Υπάρχει αρκετός χρόνος να το σκεφτούμε και να το σχεδιάσουμε.
Καλά ταξίδια σε όλους.
