Για άλλη μια φορα έτυχε ένα ταξίδι να επαληθεύει κάποιες θεωρίες μου.
Η μοτοσυκλέτα είναι ένα μέσο μεταφοράς που ο ανθρωπος συναντα την φύση.
Τα πάντα γύρω σε επηρρεάζουν και πολλές φορές καλείσε να ανταπεξέρθεις σε πραγματικά δύσκολες συνθήκες.
Εκεί είναι που πολλές φορές ξεδιπλώνονται οι χαρακτήρες και οι δυνάμεις του κάθενα μας.
Χθες λοιπόν ήταν ώρα να κινήσω για Αθήνα.
Επικαλέστηκα όλους τους θεούς να φροντίσουν ο καιρός να μην με σακατατέψει αλλά δυστυχώς δεν εισακούσθησα.
Αποφάσισα ότι αφού δεν μπορούσα να ξεκινήσω χαράματα, να ξεκινήσω κατά τις 11 ώστε να μην πετύχω καταμεσημερο τον Θεσσαλικό Κάμπο.
Δυστυχώς όμως υπολόγιζα δίχως τον ξενοδόχο.
Φέυγω από Αλεξανδρούπολη και ένα ελαφρύ αεράκι σε συνδυασμός με το διάτριτο μπουφάν κάνουν την αναχωρηση μου ευχάριστη και ελπιδοφόρα.
Το Caponord φορτωμένο σαν γαιδούρι με 2 βαλίτσες (λουκάνικα) 80 + 50 λίτρων και μια μπαγαζιέρα 45 λίτρων
Απολαμβάνω την μουσικούλα μου και κινούμε σταθερά έχοντας καλήψει τα πρώτα 200 χλμ χωρίς να το καταλάβω.
1
η στάση στη Μουσθένη και δεν εχω καν ιδρωσει. Φουλάρω και κάθομαι να απολαυσω ένα καφεδακι.
Μετά το 2
ο τσιγάρο ώρα για αναχώρηση. Ο δρόμος είναι καθαρός και η θερμοκρασία ανεχτή.
Μετα την Ασπροβάλτα όμως τα πράγματα αρχίζουν να αλλάζουν. Ο αέρας κόβει και αρχίζω να νοιώθω την ζέστη του κινητήρα.
Μεσημεριάζει και 40 χλμ πριν την Θες/νικη κάνω δεξία σε ένα παρκινγκ.
Το θερμομετρο δείχνει 40 και εγώ προσπαθώ να δροσίστω με λίγο νερό στα μούτρα
Ένα τσιγάρο μια βαθεία ανάσα και βουρ
Περνάω την θεσσαλονίκη και κινούμε προς Κατερίνη πιστεύοντας ότι θα αλλάξει το σκηνικο αλλα δυστυχώς δεν επαληθευομαι.
Στον Κορινό πλέον η στάση μοιάζει επιτακτική.
Νερο, χυμο και καρυδομελο. 1-2 τσιγάρα και η σκιά που χαρίζει η τέντα είναι λύτρωμός.
Καβαλάω και έχω ως στόχο επόμενη σταση για ανεφοδιασμό μετα τα Τέμπη. Στόχος εφικτός μιας και περιμένω ότι μετα το λιτοχωρο η θερμοκρασία θα πέφτει όσο Πλησιαζω την κοιλάδα.
Η κίνηση πυκνώνει και γω προσπερνάω τα Τέμπη με την ζελατίνα κλειστή. Πάντα ανοιγα την ζελατίνα σε κείνο το σημείο και έκοβα ταχύτητα να απολαυσω την δροσια…
Μετά τα τέμπη δεξία για ανεφοδιασμό και ενας καφές πλέον ήταν απαραίτητος.
Εκεί ηταν και η τελευταία φορά που μίλησα στο τηλ…
Από κεινο το σημείο και μετά αρχίζουν τα δύσκολα.
Μπαίνοντας στον κάμπο η θερμοκρασία είναι στους 41 και ένας δυνατός αλλα ζεστός αερας με χτυπά από τα δεξιά.
Τα πόδια μου καίγονται και ψάχνω τρόπο να αναπνεύσω….
Το πώς πέρασα τον Βόλο δεν το θυμάμαι παρα μόνο όταν είδα την πινακίδα για Αλμυρό έκανα δεξια σε κάποιο παρκινγκ για να ρίξω λίγο νερό στο κεφάλι μου.
Έπρεπε να περάσω την λαμία και με την ευχή ότι ο Μπράλος θα με βοηθούσε στο να κάνω μερικα εύκολα χιλιόμετρα.
Στην Μαλεσίνα ξανά δεξία μόνο για ξεκούραση και ανεφοδιασμο.
Η Θήβα κοντά και ο ήλιος έχει πλέον πέσει.
Η θερμοκρασία αρχίζει να κατεβαίνει παρόλαυτα εγω νοιώθω κατάκοπος.
Στην Θήβα με περιμένει η χειρότερη εκπληξη.
Πετυχαινω την ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ!
Κίνηση ατελειωτη από κουτάκια που γεμίζουν των δρόμο και κάτι τραγελαφικούς που νομίζουν ότι μπορούν να αδιαφορούν για την ζωή του καθένα…
Μπαίνω Αθήνα και νοιώθω τόσο κουρασμένος που κάνω δεξιά κουμπώνω το GPS για να με πάει σπίτι.
Όμως η ταλαιπωρία μου δεν έχει τελειωμό.
Φτάνω σπίτι και αφού πλέον το κάπο δουλεύει με βεντιλατερ παρκάρω και σβήνω για να ξεφορτώσω.
Κατεβάζω τα μπαγάζια και επιστρέφω για να βάλω το μηχανάκι στο πάρκινγκ. Έλα όμως που το έχω αφήσει με την μουρη σε κατηφορο.
Εκεί σκέφτηκα για πρώτη φορά την ανάγκη της όπισθεν. Αφου συγχτηρίζω, μετα κόπων καταφέρνω να κάνω κάποια ελέχιστα βήματα που μου επέτρεψαν να κάνω μανούβρα και να παρκάρω επιτέλους στην πυλωτή. (Σημειωτέον ειμαι 2 μέτρα και 105 κιλα)
Αποηχος του ταξιδιού.
Το caponord για άλλη μια φορά έδειξε τον χαρακτηρα του. Εγώ κατακοπος μα το ίδιο σε διαμαρτυρήθηκε ΛΕΠΤΟ.
Λειτουργία κινητήρα max στους 79 βαθμούς παρόλο που η εξωτερική έφτανε τους 41
Κατανάλωση 42-44 λιτρα για 808 χλμ
Αν θα είχα μια συμβουλή για όλους είναι να μην λειτουργούν σε τέτοιες καταστάσεις με εγωισμό.
Κατεβείτε από την μηχανή και ξεκουραστείτε πάρτε τον χρόνο σας και μην πεισμώνεται αντίθετα από τις δυνατότητες σας.
Πάνω από όλα προσοχή στα τελευταία χλμ γιατί εκεί γίνονται τα πιο τραγικά λάθη.
