APRILIA BIKERS HELLAS
Η aprilia εμείς και οι μηχανές μας => Γενικά θέματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: apriliabikers.gr στις Νοέμβριος 18, 2008, 12:07:59 πμ
-
«Όποιος φοβάται να μας πει τι ώρα να τον ξυπνήσουμε!»
Πω πω, 8.20 έχει πάει, δε θα φτάσω με τίποτα στην ώρα μου.
Φανάρι, άναψε κόκκινο.
Ω, να ένα καλό κομμάτι μέσα στο Ibiza.
Κάτσε να πάω πιο δεξιά να είμαι πιο κοντά.
Έτσι, τώρα καλύτερα, τριάντα εκατοστά απ’ το παράθυρό της μέχρι και καντάδα μπορώ να κάνω. Που είναι εκείνο το cd με τα mp3 που είχα? έχει κάτι καλά μέσα.
Φανάρι, πράσινο, πάμε, άντε λέμε πάμεεεεεε.
Φανάρι, άναψε κόκκινο.
Ποιος κορνάρει ρε γμτ? Τι θέλεις μωρέ αφού είμαι κολλημένος. Πέρνα απ’ την άλλη. Κοίτα που συνεχίζει να κορνάρει. Αμάν πια, να, ορίστε κάνω αριστερά πέρνα. Κοίτα ρε τον «παπάκια» πως χώνεται.
Καλά δε φοβάται μην τον πατήσω? Πως περνάει έτσι δίπλα μου, το έχω πλύνει κιόλας και θα ακουμπήσει πάνω.
Φανάρι, πράσινο, πάμε, άντε πάμεεεεεε.
Φανάρι, άναψε κόκκινο.
Που πας ρε? Πως περνάς έτσι?
Κοίτα να δεις, μου δείχνει το μεσαίο δάχτυλο. Άντε να χαθείς ρε αλήτη!
Ωχ σταμάτησε! Καμιά λωρίδα κενή να μπω? Για να δω, μπα τίποτα..........
Φανάρι, πράσινο, πάμε, άντε, πάμε τώρα που υπάρχει λόγος.
Φανάρι, άναψε κόκκινο.
Κατέβηκε, ωχ έρχεται. Κι αυτή η ουρά δε λέει να ξεκινήσει......ωπ, να το, πάμε ξεκινήσαμε, ουφ τη γλίτωσα.
Πάρε ρε, να! Έχω κι εγώ δάχτυλα, ΠΕΝΤΕ στο κάθε χέρι, πάρ’ τα!
Όχι που θα μου κάνει το μάγκα, νόμιζε ότι φοβήθηκα? Χάσαμε και το «μωρό» από δίπλα, άρε αλήτη μηχανόβιε.....
Και τι έγινε δηλαδή που έχεις μηχανάκι ρε? Την ίδια διαδρομή κάνουμε. Την ίδια ώρα φτάνουμε, εγώ βέβαια έχω ξεκινήσει μια ώρα πιο πριν αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες.
Σιγά να μην κυκλοφορούσα με μηχανάκι να με σκοτώσει κανένας άσχετος.
Αν το σκεφτώ όμως πιο πρακτικά θα ήταν πολύ χρήσιμο, θα κέρδιζα πολύ χρόνο, σε 20 λεπτά θα έφτανα, ακόμα κι απ τον πιο μποτιλιαρισμένο δρόμο.
Μπα, δεν είναι αυτά για μένα, να με κλείσει κανένας την ώρα που μιλάει στο κινητό και να πέσω? Ποιος ξέρει τι θα πάθαινα?, πόσο καιρό θα ήμουν στο κρεβάτι? Αν ζούσα φυσικά. Να λείπει, αυτοί με τις μηχανές είναι ανεγκέφαλοι και δεν τους νοιάζει η ζωούλα τους.
Μια χαρά είμαι εδώ μέσα γύρω από τις λαμαρίνες και τα τζάμια, δε βρέχομαι, δεν κρυώνω, δε ζεσταίνομαι, έχω τη μουσικούλα μου, το καφεδάκι μου, το κινητό μπας και κανονίσω τίποτα για το βράδυ. Κι άμα βαριέμαι έχω και το GPS να κοιτάω. Το βελάκι βέβαια είναι μόνιμα ακίνητο, αλλά αυτό είναι λεπτομέρεια.
Από αύριο να θυμηθώ να πάρω και ξηρούς καρπούς η κανένα σάντουιτς να περνά πιο εύκολα η ώρα.
Κι άλλη μηχανή, ωραία είναι αυτή.
Μήπως να το ξανασκεφτώ? Ωραίο χρώμα. Κοίτα κάτι ρόδες. Τέλεια είναι.
Πω πω, ωραίο κράνος φοράει αυτός, και μπουφάν, κι ωραία μπότα, καλά δε σκάει με όλα αυτά?
Φανάρι, πράσινο, πάμε, άντε πάμεεεεεε.........
Ωχ! Κοίτα κοίτα, τον κλείνει το άσπρο φορτηγάκι, καλά δεν τον βλέπει? τον ακούμπησε, ωχ! παρ΄τον κάτω, τον μάτιασα.
Φανάρι, άναψε κόκκινο.
Τι έγινε γιατί δε φεύγουμε τώρα?
Χτύπησε? Όχι σηκώθηκε, καλά είναι. Πλησιάζει στο παράθυρο, αμάν!
Τον βούτηξε, πέφτουν μάπες, άρε τον αλήτη τον μηχανόβιο.
Α παπαπα, δεν λέει, με τίποτα, σιγά να μην πάρω μηχανάκι.
Να μου τύχει τέτοιο πράγμα? Τι θα κάνω? εγώ δεν είμαι αλήτης να βουτάω τον κόσμο απ’ το γιακά.
Φανάρι, πράσινο, πάμε, άντε πάμε τώρα που υπάρχει λόγος.
Φανάρι, άναψε κόκκινο.
Τέλος πάντων αυτά τα φανάρια είναι άχρηστα, ποτέ δεν ανάβει πράσινο όταν πρέπει, πάντα ανάβει κόκκινο όταν δεν πρέπει.
Α, να και το μωρό με το Ibiza με έφτασε, τρία αμάξια πιο πίσω ήταν και με έφτασε σε 40 λεπτά, καλά, οδηγάρα!
Τι λέει? Κάτι μου λέει. Α, τι γίνεται μπροστά ρωτάει.
-Τίποτα, σαχλαμάρες κάποιος με μια μηχανή....εμποδίζει.
Κουνάει το κεφάλι, τι να κάνει? Δίκιο έχουμε, τι φταίμε εμείς που θέλουμε να πάμε στην δουλειά μας?
Πω πω, 9.10 έχει πάει άργησα πάλι.
Αν είχα ένα μηχανάκι θα είχα φτάσει και τώρα θα έπινα τον δεύτερο καφέ, αν δεν με είχε ρίξει κάτω κανένα φορτηγάκι.
Α, παπαπα με τίποτα! Δεν είναι για μένα αυτά τα πράματα, αυτά είναι επικίνδυνα σπορ.
Φανάρι, πράσινο, πάμε, άντε πάμε λέμεεεεεε........
Φανάρι, άναψε κόκκινο.
Ε, να λοιπόν! Αυτή είναι μηχανή! Αυτή δεν είναι μηχανάκι είναι μηχανάρα!
Κοίτα πως πάει, του ανοίγουν και δρόμο, έχει και τα φώτα αναμμένα πρωί πρωί, τι είναι αυτό νέα μόδα? Τα φώτα αναμμένα την μέρα?
Εντάξει ρε φίλε σε είδαμε σβήσε τα φώτα, φιγουρατζή!
ΝΑΙ! ΑΥΤΟ ΘΕΛΩ!
Πόσο να κάνει? Φτηνό θα είναι, δυο ρόδες έχει μόνο, το αμάξι έχει τέσσερις γι’ αυτό είναι πιο ακριβό.
Πάει, εξαφανίστηκε, αυτός έφτασε κιόλας εκεί που πάει.
Φανάρι, πράσινο, πάμε, άντε πάμε λέμεεεεεε......
Φανάρι, άναψε κόκκινο.
Δεν αντέχω άλλο! Τα νεύρα μου! Τρεις φορές έχω ακούσει αυτό το cd, βαρέθηκα!
Τελικά πρέπει να το σκεφτώ σοβαρά, πρέπει να πάρω μηχανάκι.
Τι να πάρω όμως? Ποιο πάει καλά? ποιό δεν χαλάει? Και φυσικά θέλω ένα που να μην πέφτει ΠΟΤΕ!
-
:prm :bow: :prm :bow: :prm
-
:kalo: :kalo: :kalo: :kalo: :kalo:
-
:bye: :bye: :bye:
Nick... you know the way... ;) :bye: :bye:
Σωστός... :prm :prm :prm
-
ΕΥΓΕ !!! Νικ !!!
:kalo: :kalo:
-
:kalo: :kalo: :kalo: :kalo:
:ohyes: :ohyes: :ohyes: :ohyes:
η μηχαναρα ηταν η δικια μου....... :D :D :D
-
;) ;)
-
μα ετσι ειναι..... :ohyes: :ohyes: :ohyes: ;)
-
Ωραίος ! :thup::
Εγκεφαλική περιγραφή :kalo:
Δόξα του θεό :pray: που δεν υπάρχει μηχανη που δεν πέφτει ποτέ !
-
Εμένα γιατί μου φάνηκε σαν περιγραφή του να κυκλοφορείς με Capo στο κέντρο ;; :thnk: :thnk: ;)
:h22: :h22: :h22: :h22: :h22:
-
Εμένα γιατί μου φάνηκε σαν περιγραφή του να κυκλοφορείς με Capo στο κέντρο ;; :thnk: :thnk: ;)
:h22: :h22: :h22: :h22: :h22:
:hha% :hha% :hha% :hha% :hha%
-
Εμένα γιατί μου φάνηκε σαν περιγραφή του να κυκλοφορείς με Capo στο κέντρο ;; :thnk: :thnk: ;)
:h22: :h22: :h22: :h22: :h22:
:2fun: :2fun: :2fun: :2fun: :2fun:
Ενας καθημερινός αγχωμένος έλληνας αυτ/βιος !
Ακριβώς έτσι πρέπει να σκέφτεται ! :kalo:
Capo στο κέντρο ?! :h22: :h22: :h22: :h22: :h22:
-
:kalo: :kalo: :kalo: :kalo:
:ohyes: :ohyes: :ohyes: :ohyes:
η μηχαναρα ηταν η δικια μου....... :D :D :D
Εγω ημουνα ρε :D Tuono ηταν σιγουρα :tez: :tez: :tez:
Ωραιος ;)
-
Νίκο.........
Απλά......... :a011 :ohyes: :kalo:
-
Νικο είχες οιστρο ε?
Άψογο!! :kalo: :kalo:
Μπας και ξυπνησουν οι "κουτακηδες" και γινει λιγο καλυτερη αυτη η πολη πια!!
:ohyes: :ohyes:
-
πολυ ωραιο Νίκο :kalo:
-
Άπλα τέλειο... :kalo:
-
Καλά τα λές....... :prm :prm :prm :prm
ΟΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΙ ΚΟΙΜΑΤΑΙ.......
-
απλά τα έπσπασε...
:tez: :tez: :tez: :tez: :tez: :tez: :tez: :tez: :tez: :er: :er: :er: :jump1:
-
...Ο δρόμος είναι ζωή, η δικιά μου η ζωή ... Σημασία έχει το ταξίδι κ όχι ο προορισμός , πόσες φορές έχετε ακούσει, ψιθυρίσει, μοιραστεί, πεί, φωνάξει δυνατά αυτή τη φράση σε κάποιον που ξέρατε οτι σας καταλάβαινε...;
Πόσες φορές μου το είπε αυτό ο πατέρας μου όταν ήμουν μικρή, πόσες αραγε; Δε θυμάμαι πια...Είναι τόσο κοινό αυτών που αγαπάνε τα ταξίδια, μια φράση κοινότυπη, που μόνο άν μοιράζεσαι το ίδιο πάθος μπορεί να καταλαβαίνεις την έννοια της...κ όχι μόνο αυτήν, τότε καταλαβαίνεις την ουσία της!
Θυμάμαι τον εαυτό μου, εκείνον, ένα κασετόφωνο που έπαιζε τραγούδια του «Νέου Κύματος» - ανάθεμα και άν καταλάβαινα τι ήταν αυτό το κύμα και γιατί ήταν και νέο- εργαλεία και ένα (κάθε φορά άλλο) μοτέρ λυμμένο και βίδες, ροδέλες, παξιμάδια διάσπαρτα στο πάτωμα ή σε κουτάκια... άπειρα κουτάκια...Μοτέρ αυτοκινήτου για πολλά χρόνια, μοτέρ μοτοσυκλέτας για πολύ λίγο, πολύ πρίν απο μένα κ πολύ μετά ...
«Μεγάλος» δεν πρόλαβε να χαρεί τις 2 ρόδες που τόσο λάτρευε, τις ίδιες που δεν άφηνε να «πειράξουν» την πιτσιρίκα που τον κοιτούσε μαγεμένη στις σκάλες του γκαράζ τους. Οι δυό ρόδες αυτές όμως του χάρισαν λίγο παραπάνω χρόνο στο καντηλάκι του....του χάρισαν λίγη ακόμα ζωή, πολύ μετά απο όταν ήρθε η πιτσιρίκα στην ζωή του, την εποχή που εκείνος «έφευγε»...για πάντα.
Οι εικόνες είναι τόσο ξεκάθαρες που δεν είναι φωτογραφίες απλές, με ακολουθούν, εμένα κ τον δρόμο μου, στη ζωή...τις φέρνω μπροστά μου τόσο έντονα, ξεκάθαρα και ζωντανά όσο η κίνηση που έκανα πρίν λίγο να αφήσω το κράνος μου μόλις μπήκα στο σπίτι... Μια εικόνα τόσο κοντινή και συνάμα τόσο μακρυνή απο την πραγματικότητα του σήμερα, του κράνους που χαζεύω αφημένο με ευλάβεια πάνω στο τραπέζι του σαλονιού... Εκείνη η πιτσιρίκα η καθισμένη στις σκάλες του γκαράζ δε φανταζόταν ότι κάποτε το κράνος που θα κοίταγε σε ένα τραπέζι, θα ήταν δικό της, σε μια άλλη πόλη απο αυτήν που μεγάλωσε, σε ένα άλλο σπίτι και αυτό θα της έφερνε πάλι εκείνη την εικόνα μπροστά της.
Με ακολουθεί η ίδια αγάπη για την κίνηση (όχι αυτή που εννοούμε όταν βρισκόμαστε στη μέση της Κηφισίας σε μποτιλιάρισμα), την κίνηση του σώματος, της ψυχής και του μυαλού, η αγάπη για τη μηχανοκίνηση. Ο δρόμος κ η μηχανή, ένα μοτέρ και το γουργούρισμα του, δυνατό ή αχνό, δεν έχει σημασία...
Τα πρώτα βήματα ήρθαν μαζί με την εφηβεία, μέσα απο την ασφάλεια του αυτοκινήτου, απο την ασφάλεια που ήθελε για μένα ο ίδιος άνθρωπος που έμαθε στην πιτσιρίκα που ήμουνα την αγάπη για το ταξίδι και τον δρόμο, αυτήν την ίδια αγάπη μέσα απο την οποία προσπάθησε να μου κατευνάσει τις επαναστατικές εξάρσεις της ηλικίας εκείνης.. κ ώς εκ θαύματος τα κατάφερε...για πολλά χρόνια...!
Η μηχανή μου είναι στο συνεργείο...πήρα το κορολλάκι σήμερα να πάω στη δουλειά, δίπλα μου ένας τύπος κουστουμαρισμένος κοιτάει. Τι κοιτάει άραγε; Το μαύρο μου καλογυαλισμένο αυτοκίνητο ή έμενα; Και τι με νοιάζει; Ποτέ δε με νοιάζει τι κοιτάνε έτσι και αλλιώς!
Γιατί πήρα το αυτοκίνητο; Δε θυμάμαι! Α! Η μηχανή είναι στο συνεργείο είπαμε...Αφού μόνο για τα ταξίδια το έχω, κ όχι για άλλους λόγους, γιατί δε συνήθισα το μεγάλο ταξίδι με το μονοκύλινδρο ακόμα, γιατί η μοναξιά σε τέτοιο ταξίδι με τη μηχανή μπορεί κ να σε τρομάξει, γιατί έμαθα την κίνηση του μυαλού κ της ψυχής να την κάνω όπως κ ο πατέρας μου, με το αυτοκίνητο. Η πιτσιρίκα μεγάλωσε όμως... πολύ!
...Θα ξεκολλήσει αυτός απο δίπλα, που θα πάει...δίπλα μου περνάνε μηχανές, προσπαθώ να κάνω στην άκρη να περάσουν... μου λένε ευχαριστώ(!) με το κεφάλι, με τον αντίχειρα, με το χέρι σαν να χαιρετάνε...μιλάμε τον ίδιο κώδικα, αν και για λίγο... για εκείνους μέσα στο κορολλάκι μου είμαι άλλος ένας κουτάκιας τον οποίο πρέπει να προσέχουνε, τι αστείο επίθετο αυτό το κουτάκιας...κ όχι απλός κουτάκιας, είμαι κ γυναίκα, διπλό το κακό..! Μπροστά μου ένας παππούς με Mercedes, δε κάνει στην άκρη να περάσουν οι μηχανές, ούτε που τις έχει δεί! Απίστευτο μου φαίνεται που δεν τις έχει δει, κάνει πως δε βλέπει;
Ξεκινάμε και στο επόμενο φανάρι κλείνω το πέρασμα των μηχανών, κάνω στην άκρη γρήγορα, πάλι «ευχαριστώ»...τελικά αυτός ο κώδικας έιναι ίδιος με αυτόν που μας κάνει να χαιρετάμε στα ταξίδια ο ένας τον άλλο, ε; Αυτός δεν είναι;
Έφτασα στη δουλειά, Ατσαλάκωτη. Πόσο θα ήθελα να είχα βάλει το δερμάτινο μου και τα μποτάκια μου και να είχα φτάσει Ανάλαφρη.
Κουράστηκα!
«Α! Μπράβο, ήρθες με το αυτοκίνητο σήμερα! Καλά έκανες! Αυτή η μηχανή βρε παιδί μου είναι επικίνδυνη, τι τη θέλεις; Δεν φοβάσαι μήπως πέσεις; Δεν την πουλάς; Άσε που θα βρέξει μάλλον σήμερα, κάνει και κρύο, δεν είναι καιρός αυτός για να κυκλοφορείς με τη μηχανή...!»
Πόσο θα ήθελα να κρατάω το κράνος μου στο χέρι μπαίνοντας στην εταιρεία σήμερα
Ας είχα το κράνος μου και ας είχα τσαλακωθεί και λίγο, εγώ, τα ρούχα μου, τα μαλλιά μου, όλα... Θα είχα αποφύγει τόσες πολλές περιττές κουβέντες... Τόσες πολλές!
Οι απαντήσεις έρχονται τόσο ανακατεμένες στο μυαλό μου:
-«Δεν την πουλάς;
Όχι δεν την πουλάω ή θα το κάνω για να πάρω άλλη, ή θα πάρω άλλη έτσι και αλλιώς – λογαριασμό θα σου δώσω βρε άνθρωπε;
-«Θα βρεξει!
Ε και τι να κανω εγω, δε παει να βρέξει όσο θέλει; Θα σταματήσει.
-Δε φοβάσαι;
Όχι, δε φοβάμαι...
-
Ομορφο
ΕΥΓΕ !!!
:kalo: :kalo: :kalo: :kalo: :kalo:
-
Κρυσταλλία.........:kalo:
-
αυτο ακριβως....... :kalo: ;) :ohyes:
-
Μπράβο ... Ωμή Αλήθεια !!! :kalo:
-
Krysta.........!!!!!!!! Αψογη....... :kalo: :bye:
-
:kalo: ειδικά η ανταλλαγή χαιρετισμών στην εθνική είναι ''πολύ ουιίιουυ'' όπως λεμε στη παρέα μου..
-
Krysta...
φλόγα άσβεστη η όρεξη του αναβάτη.
στην καλή του να βρεθεί,
μήτε σταγόνα μήτε ωκεανός
μπροστά του να βρεθεί....
Καλά χιλιόμετρα και όρεξη... :bye: :bye: :ohyes:
-
Τα συναισθηματα αναμεικτα....
ο λογος σας μεστός....
Η ταυτιση με τους "ηρωες" σχεδόν απολυτη....
ενας χειμαρρος συναισθηματων που εναλλασονται,αναμνήσεις, θλιψη-λυπη-χαρα,ενα χαμογελο σκαει μες την χειμωνιατικη νυχτα...
Well Done Νικο,Κρυστα,
ευχαριστώ