10 ωρα στο τελεφερικ της Παρνηθας και ξεκινησαμε
ειμασταν 13 στις 13 Μαιου
Σκονη ......σκονη....σκονη
Ηταν μια ομορφη εντουροβολτα διαφορετικη απο τις αλλες για μενα ….
Περα απο το διαφορετικο της διαδρομης …λογο της αναβροχιας ….ηταν η πρωτη εντουραδα του γιου μου μακρια απο το δικο μας μικρο βουνο πανω απο το σπιτι μας.
Φτασαμε στο τελεφερικ της Παρνηθας 10 ωρα μεσα απο μικρους δρομους για να μην βγουμε εθνικη ….απο εκει μπηκαμε χωμα …..
Ο Σπυρος την περιμενε αυτη την βολτα εδω και τρεις βδομαδες και ηταν ολο χαρα και ενθουσιασμο.
Η διαδρομη κλασικη εως ενα σημειο ( την εχουμε κανει πολες φορες και με το γιο μου αλλα ηταν συνεπιβατης στο δικο μου μηχανακι ) Πρωτη σταση κλασικα στο ποταμακι που αυτην την φορα ηταν λιγοστο το νερο του ….
Αυτο το ποταμακι εχει γινει κατι σαν τον λεβεντη της εθνικης …παντα σταση εκει για τσιγαρακι και αναπαυλα κατω απο τον πυκνο ισκιο των δεντρων.
Βεβαια κλασικα ο φιλος Κωστας με το Αφρικα εψησε ελληνικο καφε και τον σερβιρει σε φλιτζανακια
Συνεχισαμε και φτασαμε εως ενα χωριο ( δεν θυμαμαι το ονομα του οπου απλωθηκαμε σε μια καφετερια για καφε και τα σαντουιτσακια τουΚωστα
Λιγο πριν το χωριο η παρεα λιγοστεψε μιας και δυο παιδια συνεχισαν ασφαλτο για ανελημενες υποχρεωσεις …..
Μετα το καφε οι υπολοιποι πλην εμενα του Σπυρου και του Γιωτη πηγαν να συμπληρωσουν την χολυστερινη τους που ειχε πεσει σε κρισιμα επιπεδα σε παρακειμενη ταβερνα στην Οινοη.
Εμεις συνεχισαμε χωμα με την διαδρομη αναποδα μεχρι Παρνηθα…..πρεπει να πω πως η διαδρομη ηταν εντελως διαφορετικη …..περα απο μερικα σημεια χαρακτηριστικα δεν προδιδε τιποτα οτι ηταν η διαδρομη που ειχαμε κανει πριν μιας και οταν την κανεις αναποδα μοιαζει εντελως διαφορετικη.
Φτασαμε ομορφα τελικα στο Περιστερι στο αλσος στην καφετερια οπου μας περιμενε φιλος για καφεδακι και ανταλλαγη των εντυπωσεων απο τις εντουροβολτες μας.
Ηταν μια ομορφη βολτα με πολυ πολυ …παρα πολυ …αλλα μιλαμε για πολυ σκονη.
Θελω να ευχαριστησω ολα τα παιδια που δεχτηκαν τον Σπυρο στην παρεα σαν ισο προς ισο και ηταν ολοι προστατευτικοι απεναντι του ….
Ενα ευχαριστω στο Γιωτη που τον αγκαρεψα να ειναι μαζι μου για να εχουμε αναμεσα μας το Σπυρο για την ασφαλτηνη διαδρομη που ηταν πηγαινε ελα 36 χλμ.
Τι να πω ρε παιδια …ηταν μια ωραια βολτα
Πριν γραψω αυτες τις γραμμες κοιταζα τον Σπυρο που μετα απο το μπανακι του τον πειρε ο υπνος και ειχε μια ευτυχισμενη εκφραση που τα ελεγε ολα …105 χωματινα χλμ ηταν αυτά ……








