Περνώντας σήμερα μπροστά από το περίπτερο το μάτι μου έπεσε στο εξώφυλλο ενός περιοδικού το οποίο είχε την φωτογραφία ενός υπέροχου καταρράκτη και τον πολύ ενδιαφέροντα τίτλο (για εύλογους λόγους) Εκδρομές 4 Εποχές Ε4.
Αποφάσισα να το αγοράσω μιας και αναπολώ με νοσταλγία τις υπέροχες εξορμήσεις που κάναμε πριν λίγους μήνες με τον φίλο Γιώργο (George Peg) και  επιπλέον πάει καιρός τώρα που σχεδιάζω τις επόμενες εξορμήσεις και θεώρησα πως το συγκεκριμένο περιοδικό θα φανεί χρήσιμο τουλάχιστον για την Ελλαδίτσα.

Στο θέμα μας λοιπόν.

Πραγματικά οφείλω να ομολογήσω πως ενθουσιάστηκα. Έχει υπέροχα οδοιπορικά σε όλη την Ελλάδα με λεπτομέρειες των διαδρομών και χάρτες και πλούσιο φωτογραφικό ρεπορτάζ. Επιπλέον πληροφορίες για χωμάτινες διαδρομές και στοιχεία για την χλωρίδα, πανίδα και την λαογραφική ιστορία με τα αξιοθέατα κάθε περιοχής ή ιστορικά στοιχεία. Πραγματικά πολύ καλή δουλειά. Ψάχνοντας βρήκα ότι έχει και site το http://www.e4mag.gr/.

Σε αυτό το τεύχος έχει πολλά οδοιπορικά (Οίτη, Ζήρεια, Ταϋγετο, Καστανοχώρια, Άγραφα, Λίμνη Κραμαστών κτλ.) και ένθετο τεύχος με τις 60 ωραιότερες διαδρομές της Ηπειρωτικής Ελλάδας. Εγώ φέτος πήγα και στα Κρεμαστά και στην Οίτη. Πραγματικά όμως διαβάζοντας τα οδοιπορικά διαπίστωσα πόσα λίγα είδα και έζησα σε σχέση με αυτά που θα μπορούσα να ζήσω. Παράδειγμα η χωμάτινη διαδρομή στον Δρυμό της Οίτης και διανυκτέρευση στο καταφύγιο θα είναι το επόμενο εγχείρημα όταν τα νερά στεγνώσουν.

Πραγματικά με ταξίδεψε και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας, όχι για διαφήμιση και χωρίς παρεξήγηση αλλά, μήπως κανείς από εσάς θέλει να πάρει ιδέες και να οργανώσει τις επόμενες εκδρομές του.

Φιλικά
 

Πραγματι ειναι εξαιρετικο περιοδικο για επαφη με την φυση , με πολλες λεπτομερειες για δρομους, μονοπατια, περιοχες. Πραγματικα καταπιανεται με καθε τι που ασχολειται. Το θυμαμαι να κυκλοφορει τουλαχιστον 2 χρονια τωρα (αν θυμαμαι καλα) και πραγματικα αξιζει τον κοπο εστω και για μια φορα να πεσει στα χερια ακομα και αυτων που δεν ασχολουντε τοσο πολυ με το "σπορ". 

Θαναση το προβλημα (αποτι καταλαβαινω) για μια εκδρομουλα ειναι η ελλειψη χρονου.ολες οι περιοχες εχουν υπεροχα μερη,τι να πουμε για την Πελοπονησο,Ηπειρο,Μακεδονια, για την Στερεα Ελλαδα (που ειναι και στα μερη σου,Πολυδροσο - Αγοριανη).στην Παυλιανη ημουν το ΣΚ,στο ορος Οιτη εχω τρεξει σε αγωνα το 2002,πανεμορφα μερη και με καλη παρεα γινονται μαγικα.Καλο το περιοδικο 4 εποχες αλλα αν πεις οτι ποσταρεις ενα ταξιδι - εκδρομη οι συμετοχες θα ειναι ελαχιστες εως καμια.ΕΛΑ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ Η ΦΥΣΗ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ 

Φίλε Βασίλη δεν μιλάω για το πρόβλημα χρόνου. Εγώ δόξα τον γιαραμπή πρόβλημα χρόνου δεν έχω. Απλά λέω πως το συγκεκριμένο περιοδικό μου έκανε μεγάλη εντύπωση για την ύλη του και επιπλέον μου έδωσε να καταλάβω πως απλά περνώντας από κάποια μέρη δεν σημαίνει πως τα είδες κιόλας.

Όσον αφορά το ότι δεν βρίσκεις παρέα αυτό αλήθεια είναι. Βλέπεις ο καθένας από εμάς δεν είναι διαθέσιμος τις ίδιες ώρες και μέρες. Οφείλω να ομολογήσω πως η προηγούμενη χρονιά ήταν αρκετά καλή όσον αφορά τις βόλτες και εξαιρετική όσον αφορά την παρέα.

Τέλος ευχαριστώ για την πρόσκληση να οργανωθούμε….. ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΕΙΜΑΙ.
Αν έχεις καμιά ιδέα καλή … γιατί όχι.
 

Θα ταπουμε συντομα Θαναση κατι εχω στο νου μου για 16η 17 του μηνα που εχω ρεπο........

Οντως κανουν αρκετα καλή δουλεια τα παιδια στο περιοδικο!!

Και για όποιους ενδιαφερονται έχει και free download οδοιπορικα

Φίλε Βασίλη δεν μιλάω για το πρόβλημα χρόνου. Εγώ δόξα τον γιαραμπή πρόβλημα χρόνου δεν έχω. Απλά λέω πως το συγκεκριμένο περιοδικό μου έκανε μεγάλη εντύπωση για την ύλη του και επιπλέον μου έδωσε να καταλάβω πως απλά περνώντας από κάποια μέρη δεν σημαίνει πως τα είδες κιόλας.

Χτύπησες φίλε και συν-ταξιδιώτη μια χορδή που με πονάει καιρό τώρα!
Περνάμε συνήθως (όχι πάντα) στις εκδρομές μας και παίρνουμε μια μυρωδιά μόνο από τα μέρη και τους τόπους, ωστόσο δεν τα γευόμαστε καθόλου. Είναι τις περισσότερες φορές "ο καημός μου" που είδα από μακρυά ένα βουνό, ένα ρέμα, μιά χαράδρα, ένα δέντρο. Μέσα του όμως δεν μπήκα, δεν γνώρισα την "ψυχή" του, την ανάσα του, την αύρα του.
Δεν πλησίασα να δω τη δική μου ουσία σαν αντανάκλασή του τελικά. Γιατί τελικά αυτό είναι που αναζητούμε πιστεύω σ' όλες αυτές τις περιπλανήσεις: να αιστανθούμε τον εαυτό μας πιο αληθινά πιο ελεύθερα!
Καλές βόλτες!

Zozef ξερω καλα τι εννοεις αλλα για να τα ζησεις οπως τα περιγραφεις χρειαζεσαι μοτο off-road.μετα απο 12 χρονια εμπλοκης μου με τους αγωνες enduro εχω γυρισει σχεδον ολη την Ελλαδα, τα βουνα της,τις ρεματιες της,τις λιμνες της,τα δυσβατα μονοπατια της, τα ποταμια της (που πολλες φορες ηταν απροσπελαστα οπως στη Σπαρτη το 2001 στο Πανελληνιο).αυτος ακριβως ειναι ο λογος που ειμαι μαγεμενος απο το enduro και οχι απο αλλους αγωνες οπως motocross,scrable,ατελειωτες εντουροβολτες στα βουνα και τα χωρια (βεβαια συμπεριλαμβανονται ταβερνες-υνοποσιες κ.λ.π.            Υ.Γ  το Βαλτετσι που ρωτησες σε αλλο ποστ ειναι στο μαιναλο καμια 15αρια χλμ μετα την Τριπολη 

Παράθεση από: KAKTOS στις Ιανουάριος 09, 2010, 02:49:59 μμ

Φίλε Βασίλη δεν μιλάω για το πρόβλημα χρόνου. Εγώ δόξα τον γιαραμπή πρόβλημα χρόνου δεν έχω. Απλά λέω πως το συγκεκριμένο περιοδικό μου έκανε μεγάλη εντύπωση για την ύλη του και επιπλέον μου έδωσε να καταλάβω πως απλά περνώντας από κάποια μέρη δεν σημαίνει πως τα είδες κιόλας.

Χτύπησες φίλε και συν-ταξιδιώτη μια χορδή που με πονάει καιρό τώρα!
Περνάμε συνήθως (όχι πάντα) στις εκδρομές μας και παίρνουμε μια μυρωδιά μόνο από τα μέρη και τους τόπους, ωστόσο δεν τα γευόμαστε καθόλου. Είναι τις περισσότερες φορές "ο καημός μου" που είδα από μακρυά ένα βουνό, ένα ρέμα, μιά χαράδρα, ένα δέντρο. Μέσα του όμως δεν μπήκα, δεν γνώρισα την "ψυχή" του, την ανάσα του, την αύρα του.
Δεν πλησίασα να δω τη δική μου ουσία σαν αντανάκλασή του τελικά. Γιατί τελικά αυτό είναι που αναζητούμε πιστεύω σ' όλες αυτές τις περιπλανήσεις: να αιστανθούμε τον εαυτό μας πιο αληθινά πιο ελεύθερα!
Καλές βόλτες!

Αυτό ακριβώς εννοώ φίλε Zozef.

Φέτος πέρασα από Οίτη (τώρα που το καλοσκέφτομαι) τρεις φορές. Πραγματικά τα μέρη που είχε το περιοδικό στο οδοιπορικό δεν τα είδα. Απλά πέρασα!!!!! Δεν μιλάω απαραίτητα για εντούρο  απλά να δεις τα γραφικά χωριουδάκια, να σταματήσεις να περπατήσεις, να στρώσεις κάτω από ένα δέντρο και να φας, να δεις τα ξωκλήσια ένα σωρό πράγματα. Τρώμε τα χιλιόμετρα και χιλιόμετρα και μας διαφεύγει ίσως το καλύτερο.

Σχεδιάζω τώρα ένα ταξίδι τον Αύγουστο για Ιταλία – Αυστρία και έχω μια μεγάλη διαφωνία με τον Αδερφό μου για το πόσες μέρες θα διανυκτερεύσουμε στο Κόμο. Τι νόημα έχει να πας σε αυτές τις λίμνες αν δεν κάνεις το γύρω τους, να μπεις σε κάποιο καραβάκι να τις διασχίσεις, αν δεν ανακαλύψεις  το καλύτερο και ψηλότερο σημείο να σταματήσεις και να χαζέψεις, να ταξιδέψεις ρε αδερφέ.

Τεσπα, να μην έχουμε παράπονο, πολλά παίζουν ρόλο, εμείς ο καθένας από την δική του σκοπιά κάνει ότι καλύτερο μπορεί.