Μύθος 6: Ο νόμος για τη χρήση του κράνους είναι παρέμβαση στην ελευθερία του ατόμου.
Πραγματικότητα 6: Στην πραγματικότητα η μη χρήση κράνους δίνει την ελευθερία στο μοτοσικλετιστή να ρισκάρει και να παίζει με το θάνατο και την αναπηρία. Μπορούν όμως οι οικογένειες των τραυματισμένων και η κοινωνία να αντέξουν το τεράστιο οικονομικό, ψυχολογικό και ιατροκοινωνικό κόστος; Πως μπορούμε να ανακουφιστούμε από την αιμορραγία που προκαλεί η απώλεια τόσων ζωών; Από τη στιγμή του ατυχήματος η κοινωνία του παρέχει ιατρική περίθαλψη, του δίνει άδεια από την εργασία για το χρόνο αποκατάστασης της βλάβης και αν ο τραυματισμός του προκαλέσει μόνιμη αναπηρία, έχει ισόβια την ευθύνη. Είναι αδιανόητο λοιπόν να κατανοούμε κάποιον που σκέφτεται ότι ένας τέτοιος νόμος αφορά μόνο αυτόν.
Θα συμφωνήσω με όλα τα παραπάνω και θα προσθέσω ότι είναι η απόλυτη ανοησία να μην φοράς κράνος.
Θα μου επιτρέψετε όμως να διαφωνήσω με τον 6ο μύθο και πιο συγκεκριμένα με τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί ο συντάκτης. Φοράμε κράνος γιατί αγαπάμε τον εαυτό μας και τους οικείους μας που δεν χρωστάνε σε τίποτα να πληρώνουν την ανοησία μας. Όμως δεν μπορώ να δεχτώ ότι ποινικοποιούμε μια συμπεριφορά για κοινωνικούς και οικονομικούς λόγους. Και εξηγούμαι : Πόσους νεκρούς έχουμε κάθε χρόνο από μη χρήση κράνους και πόσους από το κάπνισμα? Φαντάζομαι ότι οι νεκροί από το κάπνισμα είναι πολλοί περισσότεροι. Άρα με την ίδια λογική θα έπρεπε το πρόστιμο για το κάπνισμα να είναι αρκετά τσουχτερό όπως επίσης και το πρόστιμο για την διατροφή μας με λιπαρές τροφές που σκοτώνουν πολύ περισσότερο κόσμο από καρδιαγγειακές παθήσεις. Αυτό γιατί όλες οι παραπάνω πράξεις είναι ξεκάθαρα πράξεις αυτοπροσβολής στις οποίες οι νομοθετικοί περιορισμοί πρέπει πάντα να σταθμίζονται.
Με τα παραπάνω θέλω να κάνω σαφές ότι θα έπρεπε η παιδεία μας σε σχέση με την χρήση του κράνους να είναι αυτή που θα επιβάλλει στον καθένα μας την χρήση του και όχι επιχειρήματα του τύπου "τι φταίμε εμείς οι υπόλοιποι να πληρώνουμε τη χαζομάρα του καθενός".Απλώς για άλλη μια φορά συγχέονται τα όρια ανάμεσα ανάμεσα στην ατομική ελευθερία και το δημόσιο συμφέρον.
Τέλος, συμφωνώ ότι το άρθρο είναι πολύ καλό και είμαι υπέρ οποιασδήποτε καμπάνιας για τη χρήση κράνους. Όμως θα ήθελα από τους συντάκτες του άρθρου να υποστηρίξουν το θέμα τους με περισσότερο λογικοφανή επιχειρήματα. Έχουμε φτάσει να θεωρούμε τον περιορισμό των ελευθεριών μας ως τον μόνο τρόπο για την επίλυση των προβλημάτων μας και έχουμε παραμερίσει τα πάντα. Να αναφέρω μόνο ότι πολλές Αμερικάνικες πολιτείες αν θυμάμαι καλά έχουν θεσμοθετήσει προαιρετική τη χρήση του κράνους, αυτοί οι ίδιοι που διατηρούν σε ισχύ την θανατική ποινή και τους κοροιδεύουμε για πολλά άλλα. Θα ήθελα η χρήση του κράνους να είναι προαιρετική και να είναι βαθιά σφηνωμένο στο κεφάλι μας ότι πρέπει να το φοράμε για τους σωστούς λόγους και όχι γιατί φοβόμαστε το πρόστιμο.
Νίκος
ΥΓ. Σόρρυ για το εύρος του πόστ. Είμαι ανοιχτός σε οποιαδήποτε άλλη πρόταση και επιχειρηματολογία.