Αφορμή για το γράψιμο αυτού του άρθρου είναι δυό φίλοι. Ο soter3gm που έριξε πρώτος την ιδέα σε μια μοτοβόλτα και ο Γ. Σαββίδης που με “γαργάλησε”με τα σχόλιά του.
Το ενδιαφέρον αυτοτροφοδοτήθηκε όταν ψάχνοντας στο δίκτυο και στις online ιατρικές βιβλιοθήκες διαπίστωσα ότι οι μοτοσυκλετιστές και τα θέματα ασφάλειας/υγείας τους είναι μάλλον υποβαθμισμένα απ όλους.
Έτσι ενώ υπάρχουν δεκάδες μελέτες που δείχνουν πως πληρώνουν τον βαρύτερο φόρο σε ζωές λίγα ουσιαστικά γίνονται πάνω στα θέματα της ασφάλειας που τους αφορούν. Το θέμα “κράνος” βέβαια δεν αποτελεί εξαίρεση.
Πολλοί δεν γνωρίζουμε με ποιό τρόπο βοηθούμε ουσιαστικά τραυματία αναβάτη σε περίπτωση τροχαίου ατυχήματος και περιοριζόμαστε απλά να περιμένουμε το 166.
(αντίστοιχο θέμα έχει ποσταριστεί παλιότερα και από τον ΚΑΓΚΕΛΑΡΙΟ
http://www.gsforum.gr/showthread.php?t=6487)
Το βγάζουμε ή όχι το κράνος σε τραυματία αναβάτη? Παλιά διαφωνία που δυστυχώς ακόμα υπάρχει στους κύκλους των μοτοσυκλετιστών. Ας δούμε το γιατί.
Σε ενδεχόμενο τροχαίο δεν μπορεί να αποκλειστεί ο κίνδυνος τραυματισμού της σπονδυλικής στήλης (ΣΣ) σε οποιοδήποτε σημείο της, έτσι είναι ευρύτατα διαδεδομένο το “μην μετακινείτε καθόλου τον τραυματία αναβάτη”. Ο κύριος φόβος, αν δεχτούμε ότι έχει μόνο κρανιοεγκεφαλική κάκωση, είναι η ύπαρξη καταγμάτων του αυχένα. Σε μια τέτοια περίπτωση κάθε απρόσεκτη κίνηση προκαλεί μετατόπιση της σπονδυλικής στήλης στο σημείο του κατάγματος με αποτέλεσμα κάκωση του νωτιαίου μυελού. Οι συνέπειες από κάτι τέτοιο είναι παράλυση από το σημείο της βλάβης και κάτω, δηλαδή τετραπληγία (παράλυση χεριών-ποδιών) όταν μιλάμε για την αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης (Εικόνα 1 ).
(Εικόνα 1: το βέλος δείχνει το σπασμένο αυχενικό σπόνδυλο που πιέζει το νωτιαίο μυελό-άσπρος κάθετος σχηματισμός- και σχεδόν τον κόβει)Υπάρχει μάλιστα και κυκλοφορεί ειδικό αυτοκόλλητο stick για το κράνος για όποιον δεν θέλει να του το αφαιρούν σε ενδεχόμενο τροχαίο ανεκπαίδευτα άτομα! (Εικόνα 2)
(εικόνα 2)
Παρότι λογική λοιπόν η θεωρία της μή μετατόπισης του κεφαλιού τραυματία-αναβάτη, στην πράξη είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Το σημαντικότερο που πρέπει να μας απασχολεί είναι πρωτίστως
η επιβίωση του αναβάτη και αυτό σημαίνει την εξασφάλιση:
ελεύθερων αεραγωγών -στόμα,τραχεία- από αίματα, σπασμένα δόντια και εμετούς
κανονικής αναπνοής
κυκλοφορίας αίματος (διατήρηση καρδιακής λειτουργίας, σταμάτημα αιμορραγίας)Επομένως σε έναν τραυματισμένο αναβάτη που πρέπει να εφαρμοσθεί μάσκα οξυγόνου ή να αναρροφήσει κανείς ότι φράσει το στόμα και την τραχεία του για να πάρει αέρα ή χρειάζεται να γίνει καρδιοαναπνευστική αναζωογόννηση (το “φιλί της ζωής”) γιατί είναι σε κώμα και δεν αναπνέει, πρέπει να αφαιρείται το κράνος!
Κάποιοι υποστηρίζουν οτι σε αναβάτη με καλή επικοινωνία και πόνο στον αυχένα (άρα υπόνοια κατάγματος) το ίδιο το κράνος βοηθά στην σταθεροποίηση της ΣΣ και άρα να μην αφαιρείται. Ακόμα και στην περίπτωση αυτή όμως, αν στριφογυρνά το κεφάλι του πχ από πόνο και δεν μένει ακίνητος πάλι διατρέχει τον κίνδυνο αναπηρίας ακόμα και με κράνος.
Άρα μπορεί να είναι σημαντικό πρόβλημα η ακεραιότητα της σπονδυλικής στήλης, αλλά θα απασχολήσει αφού πρώτα εξασφαλιστεί η επιβίωση του αναβάτη.
Με αυτό σαν πρωτεύοντα στόχο έχουν εκδοθεί επίσημες οδηγίες για την ασφαλή αφαίρεση του κράνους σε κάθε σπόρ. Τα περισσότερα δεδομένα αφορούν.. τους αθλητές του αμερικάνικου ποδοσφαίρου!! Όχι παράξενο αν σκεφτούμε οτι εκεί τα ατυχήματα αφορούν ένα δημοφιλέστατο άθλημα, πλούσια αμοιβόμενους αθλητές και συμβαίνουν μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες! Έστω κι έτσι όμως ωφεληθήκανε έμμεσα και οι αναβάτες μοτοσυκλέτας..
Οι οδηγίες λοιπόν της Αμερικανικής Χειρουργικής Εταιρείας ήδη εδώ και 13 χρόνια (Απρίλης 1997) περιγράφουν διεξοδικά την ασφαλή αφαίρεση του κράνους η οποία προυποθέτει την καλή συνεργασία 2 ατόμων (διασώστες) σε 7 στάδια:
Ο ένας διασώστης πηγαίνει πίσω από τον αναβάτη και σταθεροποιεί το κεφάλι κρατώντας το ευθειασμένο από την κάτω γνάθο, ώστε αν το λουρί είναι χαλαρό ή λυτό να μην του γλυστρίσει το κεφάλι
Ο δεύτερος διασώστης πρώτα ανοίγει τη ζελατίνα και βγάζει τα γυαλιά, αν φοράει, του αναβάτη. Κατόπιν λύνει ή κόβει το λουρί του κράνους (αν προσπαθήσει κανείς να βγάλει δεμένο κράνος κάνει μεγαλύτερο κακό!)
Στη συνέχεια ο δεύτερος διασώστης αναλαμβάνει τη σταθεροποίηση του κεφαλιού από τον πρώτο βάζοντας το αριστερό χέρι πίσω, στην ινιακή περιοχή του κρανίου του αναβάτη, ενώ με το δεξί σταθεροποιεί το σαγόνι. Έτσι τώρα είναι εκείνος υπεύθυνος για τη σωστή ακινητοποίηση του κεφαλιού.
Ο πρώτος διασώστης που βρίσκεται πίσω από το κεφάλι του αναβάτη αρχίζει να αφαιρεί προσεκτικά το κράνος πιάνοντάς το από τα δύο πλάγια στα σημεία που είναι οι ιμάντες του και μάλιστα ανοίγοντάς το προς τα έξω ώστε να απελευθερώσει τα αυτιά.
Προσοχή στα κράνη που είναι ανοιγόμενα! Εκείνα “πιάνουν” πιο χαμηλά στο σαγόνι και για να αφαιρεθούν πρέπει πρώτα να ανασηκώσουμε το κάτω μέρος τους, αλλιώς κάνουμε ζημιά!
Όσο ο πρώτος διασώστης αφαιρεί το κράνος ο δεύτερος στηρίζει καλύτερα το κεφάλι ώστε να μην μετακινηθεί αριστερά-δεξιά ούτε να πέσει προς τα πίσω. Το κεφάλι δεν πρέπει να ακουμπά στο έδαφος γιατί τότε είναι σε υπερέκταση!
Αφού αφαιρέσει το κράνος ο πρώτος διασώστης βάζει τα δυό του χέρια ώστε οι παλάμες να καλύπτουν τα αυτιά και με τα δάχτυλα να στηρίζει το σαγόνι του αναβάτη και τον αυχένα του.
Ο πρώτος διασώστης έχει πλέον αναλάβει εξ΄ολοκλήρου τη σταθεροποίηση του κεφαλιού με τα δυό του χέρια αλλά και με το να φέρει τα γόνατά του κάτω από το κεφάλι του αναβάτη σαν υποστήριγμα. Ο δεύτερος διασώστης αναλαμβάνει την τοποθέτηση του αυχενικού κολλάρου (αν υπάρχει) ή ενός ρούχου κάτω από τον αυχένα του αναβάτη ώστε να κρατά το κεφάλι σταθεροποιημένο.
Εδώ μπορείτε να δείτε το αντίστοιχο video με
τον σωστό τρόπο αφαίρεσης που περιγράψαμε πιό πριν
Κι εδώ μπορείτε να δείτε
τα λάθη όταν αφαιρείται το κράνος
Ετσι στη χώρα του παραλόγου Αμερική, ενώ δεν έχουν ακόμα επιβάλλει υποχρεωτικά το κράνος σε 23 πολιτείες, επιβάλλουν πλέον στους αγωνιζόμενους ειδικά στο ΜΧ να φοράνε κράνη που έχουν ειδικό μηχανισμό για να αφαιρείται εύκολα.
Δείτε λοιπόν:
1. Τη λύση της ARAI με κράνη που φέρουν ειδική εσωτερική επένδυση που βοηθάει στη σωστή αφαίρεσή τους:
2. Τη λύση της shockdoctor με μικρή αντλία αέρα που μπαίνει σαν αξεσουάρ σε όλα τα κράνη, ώστε να αφαιρείται εύκολα και σωστά!
http://vodpod.com/watch/1990041-shoc...t-eject-systemΓνώμη μου βέβαια αλλά για την ώρα τα κράνη μας είναι λίγο αρχαία τεχνολογικά! πιο κοντά στο "καλύπτω" και λιγότερο στο "προστατεύω". Όσο υπάρχει όμως η ανάγκη για προστασία των αναβατών και η συνεργασία διαφόρων επιστημόνων θα βλέπουμε όλο και μεγαλύτερες προόδους στο θέμα. Και αν σκεφτείτε πως σήμερα δοκιμάζονται κράνη με αερόσακκο στον αυχένα που φουσκώνει αυτόματα σε πτώση ή με.. ψυκτικούς μηχανισμούς για την πρώιμη αντιμετώπιση του εγκεφαλικού οιδήματος ήδη από τη στιγμή του ατυχήματος..
..τότε πιθανά στο μέλλον να μπορούμε να αγοράσουμε το κράνος που θα είναι τόσο εξελιγμένο ώστε να μπορεί να τροποποιεί ακαριαία τη μοριακή δομή των υλικών του ανάλογα με τη σφοδρότητα του χτυπήματος για να προφυλάξει τον εγκέφαλο, να αναλαμβάνει να σταματά το εγκεφαλικό οίδημα, να ειδοποιεί τροχαία και ΕΚΑΒ ότι τράκαρε ο αναβάτης του, να δίνει τις συντεταγμένες του μέσω GPS, να στέλνει στο κοντινότερο νοσοκομείο την ομάδα αίματός του και δεδομένα της εγκεφαλικής του λειτουργίας ώστε να ετοιμάζονται οι αντίστοιχες ειδικότητες!
Σενάριο επιστημονικής φαντασίας ή επιστημονική πρόοδος, τι λέτε??
Καλές γιορτές και γερά κεφάλια για όλους!
Νότης
ΥΓ: Είναι αυτονόητο πως γίνεται δεκτή κάθε παρατήρηση, διόρθωση ή επισήμανση!
ΠΗΓΗ
www.gsforum.gr