Σας αρέσει το πνεύμα μου ?
Και εμένα το δικό σας και είναι ο σημαντικότερος λόγος για τον οποίο είμαι εδώ.
Η καθε μοτοσυκλέτα έχει την δική της ιστορία.
και ο scarabeo την δικη του παρεξηγημένη.
Έχω δυο μηχανές που δεν είναι εμπορικές αλλά τις έχω γιατι η κάθε μια έχει την δική της προσωπικοτήτα, την δική της ιστορία.
Ο πήγασος κυνηγούσε τον scarabeo ?
Θα ηθελα να το δω αυτό.
Σαν την ιστορία του λαγού με την χελώνα.
Η συνέχεια είναι για όλους εσάς που σας αρέσει το πνεύμα μου.

Έτος 1978.
Κατοχος μηχανής δεν ήμουν. Δανεικά παπάκια και ζούνταπ οδηγούσα. Οι μηχανές σπάνιες και ότι μαθαίναμε απο δανεικά μηχανάκια και ανθρώπους που ήθελαν να μεταδώσουν την αγάπη για την μοτοσυκλετα.
Ο μαστρο Σταύρος είχε σιδεράδικο. Καπου στο Μπραχάμι , μια τεράστια αλάνα ήταν το Μπραχάμι τότε.
Μια μέρα με ρώτησε αν μ αρέσουν οι μηχανές. Μετά ηρθε η επομενη ερώτηση. Αν ειχα ξανακαβαλήσει.
Και βρέθηκα στο τιμόνι της ......... bella.
Εγώ μπροστά αυτός πίσω.
Πατάω μανιβέλα και μπαινω στα δύσκολα. Αλλά ωραία δύσκολα.

Μια μηχανή με καλάθι , δίχρονη με χειρόγκαζο... ρυθμιζόμενο γκαζι πεταλούδα ... αυτόματος πιλότος ένα πράγμα ,σπέσιαλ φτιαγμένο για να κρατάει το γκάζι σταθερό σε μεγάλα ταξίδια.
Το μηχανάκι αυτό ήταν το δώρο των Ιταλών στους μη προνομιούχους που δεν μπορουσαν να έχουν BMW.
Στα χρόνια που ακολούθησαν και έχοντας οδηγήσει BMW με καλάθι (R65) κατάλαβα την διαφορά αλλά η εμπειρία μου με την bella είναι αυτό που μέχρι σήμερα με συγκινεί.
Φυσική συνέπεια και κατάληξη είναι ο scarabeo.