Συζητάμε μερικές μέρες τώρα με τον έτερο ταλαίπωρο ιδιοκτήτη caponord :P για καμιά πιο μακρινή απόδραση. Ο κύβος ερρίφθη λοιπόν και αυτό το Σ/Κ ο προορισμός είναι οι Πρέσπες.
Θα ξεκινήσουμε πρωί Σαββάτου, ακόμα δεν ξέρουμε ακριβή ώρα θα βγει τελευταία στιγμή και θα ακολουθήσουμε την παρακάτω διαδρομή για την πρώτη ημέρα με πιθανότερη διανυκτέρευση στη Φλώρινα.
https://goo.gl/maps/Zpbzj184n51EJnP6A
Η δεύτερη ημέρα είναι ακόμα φλού. Σκεφτόμαστε πολύ σοβαρά αν υπάρχει ενδιαφέρον από τους βορειοελλαδίτες aprilia bikers να βγεί κάποια ενδιαφέρουσα διαδρομή και να συναντηθούμε όλοι παρέα να στρίψουμε, να καθίσουμε για καφεδάκι ή φαγητό και να μαζέψουμε εν συνεχεία τα μπογαλάκια μας να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Θα ήταν ιδανικό κατά την άποψή μου και ευκαιρία να γνωριστούμε και από κοντά.
Επίσης όποιος άλλος ενδιαφέρεται να ακολουθήσει και για τη διαδρομή της πρώτης μέρας ευπρόσδεκτος...
Για ρίξτε προτάσεις να δούμε τί θα κανονιστεί με το βόρειο κλιμάκιο... ;)
Μακαρι να ημουν ετοιμος και να ακολουθησω..ειναι φοβερη διαδρομη! Ενα καφε παντος θα τον πιουμε σιγουρα μεσημερακι και θα προσπαθησω να ειμαι παρον στην επομενη
Γυναίκα,έλα βρε,θα πάω με τα παιδιά διήμερο στις Πρέσπες βρε!Εσύ κάτσε στην πόλη που κοχλάζει με τα μωρά.Καλά να περάσουμε!Η συνέχεια παραλείπεται............. :h1: :h22:
Γυναίκα,έλα βρε,θα πάω με τα παιδιά διήμερο στις Πρέσπες βρε!Εσύ κάτσε στην πόλη που κοχλάζει με τα μωρά.Καλά να περάσουμε!Η συνέχεια παραλείπεται............. :h1: :h22:
Εμείς θα το κάνουμε διήμερο λόγω απόστασης...Εσάς εκεί στα πιο κοντινά και ημερήσια βγαίνει νομίζω Ηλία. Για δες μήπως αιτηθείς άδεια για Κυριακή μονο χωρίς επιπτώσεις για τη σωματική σου ακεραιότητα..χαχαχα
Καλημερα παιδακια. Εγω και τα φιλαρακια μου (3 στο συνολο, 1 shiver και 2 Z) το συζηταμε για αυθημερον μιας και ειμαστε κανα τριωρο απο τις Πρεσπες. Λογικα θα ειμαστε εκει για μεσημεριανο. Που θα ειστε αν ειναι να βρεθουμε εκει????
Υ/Γ: Απο Φλωρινα για Πρεσπες η το αντιθετο εχει 2 καλες διαδρομες. Η μια περναει απο Κλεισουρα (καλη σταση ειναι το Νυμφεο) και η αλλη απο Πισοδερι. Σας βαζω σε printscreen τις διαδρομες στο google maps
https://prnt.sc/t36srm https://prnt.sc/t36tgr
Οι ωρες που βλεπετε ειναι απο το σημειο που θα ξεκινησω εγω.
Είχε απ' όλα Δήμο! Πανέμορφα ηταν. Θα γράψω αναλυτικά και για τις δύο μέρες. Λίγο υπομονή. Κρίμα πάντως που δε μαζέυτηκε κόσμος από το βόρειο κλιμάκιο...
Αφου επιστρέψαμε από ένα φανταστικό διήμερο στις Πρέσπες, η εβδομάδα ξεκίνησε με αρκετή δουλίτσα και δεν πρόλαβα να ανεβάσω κάτι νωρίτερα. Ξεκινάμε λοιπόν για να σας δώσω μια εικόνα των όσων διαδραματίστηκαν κατά τη διάρκεια του διημέρου.
Όπως γράφτηκε και παραπάνω η απόφαση ελήφθη τελευταία στιγμή καθώς με όλα όσα συνέβησαν το τελευταίο χρονικό διάστημα, θέλαμε επειγόντως να βολτάρουμε κάπου ωραία και να ξεφύγουμε λίγο από τις καθημερινές σκοτούρες.
Με συνοπτικές διαδικασίες βγαίνει προορισμός για Πρέσπες και διαδρομή φούλ από επαρχιακό δίκτυο και με επιλογή αν ειναι εφικτό να περάσουμε και από βατό χωματόδρομο που εν τέλει δεν απεδείχθη και τόσο βατός!!! ;)
Σάββατο μεσημέρι και ώρα 12:00 αναχωρεί υπερσύγχρονη παντόφλα από το λιμάνι της Κέρκυρας με προορισμό αυτό της Ηγουμενίτσας. Τα εισιτήρια είχαν εκδοθεί ηλεκτρονικά από το προηγούμενο βράδυ οπότε είμαστε άνετοι λέμε. Ως απόλυτα οργανωμένο team που είμαστε πάμε να μπούμε και στον έλεγχο μας ρωτάνε "Μάσκες έχετε", χωρίς να το πολυ-σκεφτώ απαντάω "βεβαίως στο σάκο" :P .
Μπαίνουμε στο καράβι και όλοι φοράνε μάσκες λόγω του ιού. Ο Μπάμπης μου λεει "ρε συ την προηγούμενη Κυριακή που ταξίδεψα ξανά δεν φορούσε κανείς μάσκα και δε μας ειπαν και τπτ". Για προφανείς λόγους ανεβαίνουμε πάνω στο κατάστρωμα σε εξωτερικό χώρο και μακριά από τον υπόλοιπο κόσμο.
Κάποια στιγμή περνάει ένας από το πλήρωμα της "ταχύπλοης" παντόφλας και μας λέει φορέστε τις μάσκες σας έχει έλεγχο κάτω και είναι €150 έκαστος αν δε φοράτε...
Κοιτιόμαστε για λίγο και προσπαθούμε να σκεφτούμε καμιά ιδέα...μας περασε απο το μυαλό να ταξιδέψουμε με τα κράνη :hammer :hammer :hammer αλλά ευτυχώς ψαχουλεύοντας το μπουφάν του ο Μπάμπης βρίσκει ένα μπαφ για το λαιμό το οποίο εν τέλει κόψαμε με μια φαλτσέτα στα δυο και ορίστε 2 ωραιότατες μάσκες... :h22: :h22: :h22:
Άνετοι πλέον ψωνίσαμε από το μπαρ του πλοίου νεράκια και καφέ γιατί μεχρι εκείνη την ώρα είχαμε κορακιάσει... :h22: :h22: :h22:
Περίπου μιάμιση ώρα μετά την αναχώρηση, κατεβαίνουμε στην Ηγουμενίτσα και πιάνουμε τον παλιό δρόμο με στόχο να περάσουμε από Κόνιτσα προς Αετομηλίτσα και να ακολουθήσουμε την αρχική διαδρομή όπου το πλάνο έλεγε μέσω Αετομηλίτσας να ανηφορίσουμε από το χωματόδρομο να περάσουμε το Γράμμο και να βγούμε στο Νεστόριο από όπου θα συνεχίζαμε διαρκώς μέσω επαρχιακού οδικού δικτύου.
Μερικές φωτογραφίες από τα πρώτα κιόλας κομμάτια της διαδρομής όπου η φύση αρχίζει να μας προϊδεάζει για το τί ακολουθεί στα επόμενα χιλιόμετρα της διαδρομής...
Ανηφορίζοντας τον επαρχιακό χωρίς ίχνος κίνησης και με όμορφες εικόνες να αποτυπώνονται στο μυαλό μας φτάνουμε στην παλιά παραδοσιακή τοξωτή γέφυρα της Κόνιτσας. Στάση για λίγο νεράκι καμιά φωτό και να συνεχίσουμε το ταξίδι... Η φύση πανέμορφη και ο ήχος του τρεχούμενου νερού αλλά και των πουλιών που κελαηδούν γεμίζουν την ψυχή σου...
Στα αριστερά του μισο-κατεστραμένου δρόμου φαίνεται η νέα γέφυρα ενώ απλώνεται μπροστά μας αγέρωχη η Κόνιτσα.
Στην παραδοσιακή βρύση βρίσκουμε έναν ντόπιο που μας λέει για τον πλακόστρωτο δρόμο μέσα στη φύση που οδηγεί ψηλά στο βουνό στην Ιερά μονή Παναγίας Στομίου όπου η φύση οργιάζει. Η διαδρομή φαινόταν υπέροχη και για μια στιγμή σκεφτήκαμε να ανεβούμε αλλά θα χάναμε περίπου 45 λεπτά με 1 ώρα οπότε αναβλήθηκε για επόμενη φορά. Ψάχνοντας να βρω πληροφορίες βρήκα ένα βιντεάκι από drone το οποίο προβάλλει χαρακτηριστικά τη μαγεία της φύσης και τη σοφία εκείνων που επέλεξαν το σημείο για την ανέγερση της μονής!!! :ohyes: :ohyes: :ohyes:
Αφου ξεδιψάσαμε λοιπόν δε χάσαμε άλλο χρόνο και βγήκαμε ξανά στο δρόμο για να συνεχίσουμε τη διαδρομή που είχαμε κατά νου...
Η διαδρομή προς Αετομηλίτσα έχει κι αυτή κάποια καλά στριφτερά κομμάτια (το λαστιχάκι τερμάτισε) αλλα και ωραία θέα.
Στο μεταξύ οσο πλησιάζουμε εναλλάσσονται αρκετά κομμάτια που η άσφαλτος έχει καταστραφεί και υπάρχει χώμα ή χαλίκι χωρίς να μας προβληματίζει κάπου στη διαδρομή.
Στην τελευταία φωτό στη γέφυρα στρίβουμε αριστερά και ανηφορίζουμε προς το βορειότερο χωριό (βλαχοχώρι) του νομού Ιωαννίνων και το υψηλότερο της χώρας, χτισμένο σε υψόμετρο 1550μ.
Το χωριό παλαιότερα ονομαζόταν Ντένισκο (προσήλιο στα σλάβικα) λόγω του προσανατολισμού του και μετονομάστηκε Αετομηλίτσα τη δεκαετία του '30. Κατοικείται μόνο το καλοκαίρι ενώ το χειμώνα οι κτηνοτρόφοι μετακινούνται με τα κοπάδια τους προς τους νομούς της Μακεδονίας και Θεσσαλίας.
Πωωω πρέπει να ήταν φοβερή η διαδρομή,έχω πάει Πρεσπες με το αμάξι αλλά ποτέ με την μηχανή, ψηνόμουν πολύ άσχημα να έρθω να σας συναντήσω από Έδεσσα μεριά αλλά δυστυχώς αρρώστησα από αμυγδαλίτιδα και ξενέρωσα άσχημα, anyway πάντα όρθιοι και τα υπόλοιπα έρχονται...
Άντε μπράβο.... Να διαβάσουμε (και να δούμε) και ένα ωραίο οδοιπορικό.
Ωραίες εικόνες, διαδρομή μαγευτική, που από όσο μπορώ να καταλάβω οι φωτογραφίες αδυνατούν να αποδώσουν την πραγματική έκταση του μεγαλείου της, γλαφυρή περιγραφή ....σε λάθος χρόνο (για εμάς) την κάνατε τη βόλτα!! 😝😝😁😁
Ναι ναι φυσικά και έχει και συνέχεια αλλά έπεσα σαν κοτόπουλο χθες από την κούραση. :D Συνεχίζω λοιπόν...
Αφού ανηφορισαμε για Αετομηλίτσα φτάνουμε μέσα στο χωριό με τα πολύ στενά δρομάκια του και ψάχνουμε τον ξακουστό ξενώνα με την μοναδική θέα για ένα καφεδάκι γρήγορο πριν συνεχίσουμε. Βρίσκουμε λοιπόν τον ξενώνα και όλα είναι ορθάνοιχτα, μας υποδέχεται ένας φιλήσυχος ποιμενικός γίγαντας αλλά οι υπεύθυνοι του ξενώνα άφαντοι.
Αφού σπαταλησαμε κανένα 5λεπτο άσκοπα αναζητώντας κάποιο σημάδι ζωής και αφού καλέσαμε 1-2 φορές στα τηλ επικοινωνίας που έγραφε στην είσοδο αντιληφθήκαμε ότι και τα κινητά τους τα είχαν παρατημένα εκεί στην τραπεζαρία έξω από τον ξενώνα με τη μαγευτική θέα (θα ακολουθήσουν φωτό ;) ). Ηταν σημαντικό για εμάς να βρούμε κάποιον καθώς θέλαμε να ρωτήσουμε και σε τί κατάσταση ήταν ο δρόμος προς το Γράμμο και αν μπορούμε να περάσουμε χωρίς προβλήματα.
Αφού δε βρίσκουμε κανέναν εκεί για να μην χάσουμε άλλο χρόνο, γιατί ήδη η ζέστη ήταν πολύ έντονη και η θερμοκρασία γύρω στους 32 βαθμούς, αποφασίζουμε να συνεχίσουμε και να ανακαλύψουμε ιδίοις όμμασι την κατάσταση του χωματόδρομου.
Βγαίνουμε από το χωριό λοιπόν με κατεύθυνση βορειοανατολικά και μετά από λίγο βρίσκουμε το δρόμο που οδηγεί προς Γράμμο. Στα πρώτα μέτρα το χώμα φαίνεται πατημένο και βατό, έχει αρκετά νεροφαγώματα και φυτευτή πέτρα με μεγάλες κλίσεις αλλά δε μας δυσκολεύει κάπου και έχουμε αναθαρρήσει ότι θα είναι κάπως έτσι και στην πορεία και ο,τι χωρίς ιδιαίτερο κόπο θα περάσουμε και θα βγούμε Νεστόριο. Αμ δε...
Αφού διανύσουμε τα πρώτα 4-5 km αρχίζει το δύσκολο κομμάτι!!! Ο δρόμος εκεί είχε πολύ σοβαρά προβλήματα από το χειμώνα και όπως ενημερωθήκαμε αργότερα, λίγες ώρες πρίν είχε κάνει το πέρασμα του το γκρέιτερ και ως εκ τούτου ο δρόμος ήταν σαν φρεσκο-οργωμένο χωράφι! Πολύ απότομα ανηφορικά τμήματα με μεγάλες κλίσεις και το χώμα σαθρό τελείως.
Εκεί ξεκινάει λοιπόν ένας μικρός γολγοθάς... Σε μια απότομη ανηφόρα και ενώ έχω ανοίξει το γκάζι από χαμηλά για να έχω αρκετή φόρα να περάσω κολλάω στα μισά και το πίσω λάστιχο αρχίζει να θάβεται στο χώμα με γεωμετρική πρόοδο... Τα μηχανάκια ήδη έχουν ζεσταθεί από τα προηγούμενα km και οι θερμοκρασίες στο κοντέρ να κοντέβουν τους 100 βαθμούς... Στο παραμικρό άνοιγμα του γκαζιού ο πίσω τροχός απλά σκάβει κι άλλο και η μηχανή θάβεται πιο βαθιά, ενώ παράλληλα ο συμπλέκτης έχει ζεσταθεί και η μηχανή σβήνει εύκολα.
Σημείωση εδώ, όπως θα είδατε παραπάνω τα λάστιχά μας είναι 100% ασφάλτινα και με πιέσεις δρόμου οπότε το έργο είναι ακόμα πιο δύσκολο. Σπεύδει προς βοήθεια ο έτερος αναβάτης και με αρκετό ζόρι και παράλληλο σπρώξιμο καταφέρνουμε να περάσουμε την πρώτη μηχανή. Μετά από λίγα μέτρα έχει ένα ισιάδι και εκεί αφήνω τη μηχανή κι επιστρέφω για να περάσουμε και το δεύτερο capo. Με τον ίδιο τρόπο περνάμε και το δεύτερο capo και με αρκετή προσοχή προχωράμε.
Δεν περνάνε 100-150 μέτρα και βρίσκουμε μια πιο απότομη ανηφόρα με αντίστοιχη δυσκολία κι ενώ η ζέστη έχει ήδη γίνει αφόρητη και έχουμε σκάσει με τις κορντούρες... Στην προσπάθεια ανάβασης τρώω την πρώτη σούπα, λόγω σαθρού εδάφους πατώντας αριστερά σε ενα νεροφάγωμα το πόδι βυθίζεται και το capo είναι αδύνατο να κρατηθεί όρθιο με το βάρος του και σχεδόν γεμάτο ντεπόζιτο. Το ξαπλώνω λοιπόν φαρδιά πλατιά και με τη βοήθεια του Μπάμπη το σηκώνουμε και προχωράμε. Ευτυχώς από την πρώτη σούπα μιας και το χώμα είναι πολύ μαλακό και στο σημείο δεν ειχε πέτρες δεν αποκτάει κανένα παράσημο το κουφάρι του. Περνάμε λοιπόν με ανάλογο τρόπο και αυτή την απότομη ανηφόρα και εν συνεχεία το τεραίν δυσκολεύει κι άλλο. Λίγο παραπάνω αντιλαμβάνομαι πίσω μου το 2ο capo ότι έχει κολλήσει και δεν ακολουθεί και σταματάω παρκάροντας το capo στο πλαϊνό σταντ σε ελαφρώς ανηφορικό τμήμα. Γυρίζω να βοηθήσω το Μπάμπη και μόλις φτάνω ακούω ένα μπάμ..Γυρίζω και αντιλαμβάνομαι οτι παρ' όλο που έχει έξτρα φαρδύ πάτημα το πλαϊνό σταντ μου, αυτό έχει υποχωρήσει μέσα στο χώμα και το capo ξανά ξεκουράζεται φαρδύ πλατύ ξάπλα... Σιχτιρίζω από μέσα μου αλλά κρατιέμαι ακόμα να μην δείξω την απογοήτευσή μου και στον συνοδοιπόρο που ήδη είμαι σίγουρος οτι κάνει σκέψεις για επιστροφή προς το ασφάλτινο κομμάτι.
Στο μεταξύ είχε δεί τις κλήσεις μου λίγο νωρίτερα ο υπεύθυνος του ξενώνα και με καλούσε. Απαντάω και τον ενημερώνω σχετικά αφού μου λεει οτι βρήκε την κλήση μου και τί θα θέλαμε. Του εξηγώ και η πρώτη του ερώτηση είναι "Είστε με εντούρο γιατί έτσι όπως είναι ο δρόμος άλλη μηχανή δεν περνάει???". Ωραία λέω μια χαρά! Τα ζόρικα κομμάτια ειναι στις ανηφόρες προσθέτει, μόλις βγείτε σε ένα μεγάλο πλάτωμα αρχίζει κατήφορος και μετά είναι πιο βατός ο δρόμος. Του εξηγώ τί μηχανάκια έχουμε και για λίγο επικρατεί μια σιωπή στην άλλη άκρη του ακουστικού... Το ευχαριστώ εν τέλει για τις πληροφορίες και λέμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας μήπως το πλάτωμα που έλεγε είναι κοντά...
Για να μη σας τα πολυλογώ προχωρήσαμε άλλα 1000 μέτρα περίπου έτσι με άλλη μια τούμπα δική μου και δύο του άλλου capo. Aπό τις οποίες αποκτήσαμε κάποιες μικρογρατζουνιές αλλά ευτυχώς εμείς δεν πάθαμε το παραμικρό. Απόφαση επιστροφής με συνοπτικές διαδικασίες και υπόσχεση για επιστροφή σε δεύτερο χρόνο με κατάλληλα λάστιχα για το πέρασμα της συγκεκριμένης διαδρομής.
Αφού φάγαμε καμιά ώρα στο κομμάτι αυτό γυρίζουμε στον ξενώνα για ανασύνταξη δυνάμεων. Αλλάζουμε ρούχα αφού είμασταν μούσκεμα στον ιδρώτα και παραγγέλνουμε καφεδάκια, δροσερό νεράκι και για συμπλήρωμα ένα τσιπουράκι με το διπλό ελληνικό να στανιάρουμε. Μας φέρνουν και ωραιότατο μεζεδάκι και απολαμβάνουμε τη θέα του ξενώνα και την απόλυτη ησυχία στην περιοχή.
Οι πρώτες φωτογραφίες είναι λίγο πριν φτάσουμε στην Αετομηλίτσα, εν συνεχεία δυο από τα πρώτα μέτρα του χωματόδρομου όπου προχωρούσαμε χωρίς προβλήματα και εν συνεχεία από την επιστροφή μας στον ξενώνα και την ανασύνταξη για να χαράξουμε νέα ασφάλτινη αυτή τη φορά διαδρομή. Από τις τούμπες και τις ξάπλες δεν έβγαλα κάτι μιας και δεν υπήρχε κατάλληλη διάθεση αλλά εκ των υστέρων το μετάνιωσα καθώς δεν υπάρχουν τα ντοκουμέντα :lol% :lol% :lol% .
Αγη αν ηταν μεγαλύτερη παρέα δεν θα πηγαίναμε χώμα. Είμασταν οι δυο μας γι' αυτο και το ριψοκινδυνεύσαμε να δοκιμάσουμε. Αν ηταν κι άλλα μηχανάκια θα συνεχίζαμε κανονικά από τη διαδρομή που παραθέτω εδώ η οποία ήταν και η διαδρομή που βγάλαμε μετά την επιστροφή από τη χωμάτινη περιπέτεια ;) .
Έχει ήδη αρχίσει να περνάει ή ώρα και κοντεύει 19:00 το απόγευμα οπότε, ζητάμε λογαριασμό, πληρώνουμε, ευχαριστούμε τους ανθρώπους του ξενώνα για τη ολιγόλεπτη έστω φιλοξενία και την ανάλογη περιποίηση και δεσμευόμαστε να επιστρέψουμε την επόμενη φορά και να μείνουμε κιόλας καθώς σε μέρη σαν αυτό το μυαλό αδειάζει τελείως από σκοτούρες και προβλήματα της καθημερινότητας. Είναι ό,τι πρέπει για μια καλή επανεκκίνηση μέσα μας.
Καβαλάμε τις μοτοσυκλέτες και σύντομα φτάνουμε ξανά στη γέφυρα που στρίψαμε προς Αετομηλίτσα για να συνεχίσουμε αριστερά με βάση τη νέα διαδρομή που είχαμε χαράξει. Τα πρώτα μέτρα σχεδόν αδιάφορα αλλά δεν περνάνε ελάχιστα λεπτά και ξεκινάει μια απίστευτη διαδρομή με αλλεπάλληλες στροφές και πανύψηλα καταπράσινα δέντρα όπου σε προκαλεί να χουφτώσεις το γκάζι και να χαθείς σε ένα χορό που σε συναρπάζει...
Δεν αργούμε λοιπόν να ανταποκριθούμε και για περίπου μισή ώρα και ίσως και λίγο παραπάνω έχει ξεκινήσει ένα ανελέητο κυνηγητό από στροφή σε στροφή με τους δυο μας να οδηγούμε σε ρυθμούς που το χαμόγελο φτάνει μέχρι τα αυτιά... Η λάσπη από τα λάστιχα δεν αργεί να εξαφανιστεί και όπως θα δείτε και στις φωτό τα λαστιχάκια τα κάναμε καινούργια μπρός πίσω! Απ' άκρη σ' άκρη!
Κάνουμε μια μικρή στάση για επιβεβαίωση στο gps και ακούω από το συνταξιδιώτη μου "μ@λ@κ@ τι διαδρομή ήταν αυτή λέρωσα το βρακάκι μου" και δεν εννοούσε ό,τι φοβήθηκε προφανώς!!! ;) ;) ;)
Συνεχίζουμε λοιπόν ακάθεκτοι σε παρόμοιο ρυθμό ενώ ήδη έχει αρχίσει να σουρουπώνει. Η διαδρομή στη συνέχεια αρχίζει να γίνεται λίγο πιο αδιάφορη αλλά και πάλι οι στροφές διαδέχονται η μία την άλλη.
Γύρω στις 21:30 λοιπόν φτάσαμε επιτέλους σε σημείο που ήταν πλέον ορατές οι δυο λίμνες και η ώρα κατάλληλη για μερικές φωτό καθώς ο ήλιος χανόταν ανάμεσα στις ψηλές βουνοκορφές!!!
Προχωρήσαμε λίγα ακόμα μέτρα και στο πρώτο βενζινάδικο κάναμε στάση για ανεφοδιασμό καθώς είμασταν ήδη καμια 30ρια km με ρεζέρβες.
Παρέλειψα να αναφέρω νωρίτερα πώς αφού κατεβήκαμε από το καράβι στην αρχή της ημέρας κανονίστηκε και η διαμονή μας στον ξενώνα του Αγίου Αχιλλείου (ή Χαΐλλι) στο μικρό νησάκι που βρίσκεται μέσα στη λίμνη της Μικρής Πρέσπας και συνδέεται με την απέναντι όχθη με πλωτή πεζογέφυρα μήκους 700 μέτρων. Περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%91%CF%87%CE%AF%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A0%CF%81%CE%B5%CF%83%CF%80%CF%8E%CE%BD).
Αφού φουλάραμε βενζίνη για να είμαστε έτοιμοι το επόμενο πρωί μετά από 5+ λεπτά διαδρομή βρεθήκαμε στο σημείο όπου θα αφήναμε τις μοτοσυκλέτες για να περάσουμε πεζοί απέναντι καθώς όπως ανέφερα παραπάνω η γέφυρα είναι μόνο για πεζούς.
Αφού επιβεβαιώσαμε οτι οι μηχανές δεν κινδυνεύουν στο σημείο που τις αφήσαμε καθώς περνάνε συνοριακά περίπολα καθ'ολη τη διάρκεια της νύχτας προχωρήσαμε στην πεζογέφυρα για να περάσουμε απέναντι στο νησί.
Στο σημείο που παρκάραμε υπήρχαν κι άλλα οχήματα κάτι που προμήνυε ότι στο νησάκι υπήρχαν κι άλλοι επισκέπτες. Εμείς αφήσαμε τις μοτό κάτω από μια λάμπα φωτισμού της ΔΕΗ για μεγαλύτερη σιγουριά.
Εχει ηδη σκοτεινιάσει και η ορατότητα δεν ειναι καλή οπότε προχωράμε στην πεζογέφυρα με τους φακούς των κινητών και παράλληλα ακούμε όλους αυτούς τους μαγικούς ήχους του υδροβιότοπου της λίμνης. Περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ (http://www.greek-crossroads.gr/%CF%80%CF%81%CE%AD%CF%83%CF%80%CE%B5%CF%82/).
Μετά από λίγα λεπτά φτάνουμε στον ξενώνα όπου μας υποδέχεται ένας ευγενέστατος κύριος (νεαρός σε ηλικία) που αργότερα διαπιστώσαμε ο,τι μαζί με τη συζυγό του διατηρούν τον ξενώνα στο νησί. Αφού γίνονται οι απαραίτητες διαδικασίες καταγραφής με λήψη μέτρων φυσικά όπως ορίζει ο νόμος για την πρόληψη του κορονοϊού, παίρνουμε το κλειδί μας και ανεβαίνουμε στο δωμάτιο. Έχουμε ήδη ενημερωθεί για το πρωινό που σερβίρουν μέχρι τις 11:00 και εν συνεχεία αφού ξαρματωθήκαμε από κορντούρες κτλ ένα αναζωογονητικό μπανάκι ήταν ό,τι πρέπει και μετά σειρά είχε η αναζήτηση τροφής καθώς πεινούσαμε σαν λύκοι!
Κατεβαίνοντας στη ρεσεψιόν αντιλαμβανόμαστε ό,τι έχουν κλείσει τα φώτα και την εξώπορτα και έχουν πέσει όλοι για ύπνο μάλλον. Επίσης το εστιατόριο που βρίσκεται ακριβώς απέναντι έχει σβήσει τα φώτα του και μια πρώτη σκέψη ό,τι την πατήσαμε και θα μείνουμε νηστικοί πέρασε από το μυαλό μας.
Χωρίς να χάσουμε χρόνο τηλεφωνούμε στο κινητό του ιδιοκτήτη του ξενώνα για να ρωτήσουμε που θα μπορούσαμε να φάμε καθώς δε γνωρίζαμε πολλά από την περιοχή και θα χάναμε πολύτιμο χρόνο στην αναζήτηση. Προς τιμήν τους και τους ευχαριστούμε πολύ συνεννοήθηκαν με τον ιδιοκτήτη του εστιατορίου απέναντι και σε 5 λεπτάκια είχε κατέβει, είχαμε παραγγείλει και περιμέναμε στον ξενώνα να μας φέρει το φαγητό εκεί που σέρβιραν το πρωινό για να μην το κρατήσουμε ανοιχτο να μας περιμένει μέχρι να φάμε.
Πληρώσαμε, φάγαμε πεντανόστιμα και τοπικά προϊόντα και ακολούθησε ένα σύντομος περίπατος στο σκοτεινό νησί για χώνεψη πρίν πάμε για ύπνο. Οι στενοί δρόμοι γεμάτοι βατραχάκια που χοροπηδούσαν από τη μια άκρη στην άλλη και μερικά από αυτά τόσο μικροσκοπικά που αν δεν πρόσεχες κινδύνευες να τα πατήσεις. Φτάσαμε ως το γραφικό λιμανάκι όπου συναντήσαμε και μερικά μεγαλύτερα βατραχάκια και εν συνεχεία γυρίσαμε και πέσαμε τέζα στα κρεβάτια αφού είχαμε βγάλει όλο τον εξοπλισμό μας στο μπαλκόνι να αεριστεί και αφού καθαρίσαμε και τα κράνη μας από τα μυγάκια που ήταν ούκ ολίγα ομολογουμένως!
Εδώ να μην παραλείψω να αναφέρω ό,τι ο πέτρινος ξενώνας είχε πολύ ενδιαφέρουσες γωνιές διακοσμημένες με αντικείμενα από τη λαογραφική ιστορία του τόπου. Ένας πλήρως λειτουργικός αργαλειός, αξίνες, μαχαίρια, καλάθια, μαγειρικά σκεύη, λάμπες πετρελαίου, άροτρο, δίχτυα κ.α. Μερικές φωτογραφίες παρακάτω...
Το επόμενο πρωί ξυπνήσαμε με πλάνο να πάρουμε το πρωινό μας και να γυρίσουμε το νησί εξερευνώντας όλα τα σημεία ενδιαφέροντος και να επιστρέψουμε να μαζέψουμε τα πράγματά μας, να πλύνουμε στοιχειωδώς τις μηχανές από τα χώματα της προηγούμενης μέρας, να λαδώσουμε αλυσίδες και να δούμε 2-3 σημεία ενδιαφέροντος της γύρω περιοχής αφού αποχωρήσουμε από το νησί.
Επίσης είχαμε συνεννοηθεί με το φίλο Βαγγέλη που έγραψε παραπάνω και θα ξεκινούσε με την παρέα του, τρείς μοτοσυκλέτες σε σύνολο, από την Αριδαία για Πρέσπες με πιθανή ώρα άφιξης γύρω στις 13:00 το μεσημέρι να βρισκόμασταν κι αν υπήρχε χρόνος να οδηγήσουμε και ως σύνολο.
Αφού λοιπόν φάγαμε το πρωινό μας ξεκινήσαμε ποδαρόδρομο για την εξερεύνηση του νησιού.
Ακολουθεί φωτογραφικό υλικό και σύντομες περιγραφές όπου αυτό είναι εφικτό...
Θα αφήσω τις φωτογραφίες να μιλήσουν από μονες τους...
Ο Αγ. Αχίλλειος, απέxει 60 χλμ. από τη Φλώρινα, 65 χλμ. από την Καστοριά και ο ομώνυμος οικισμός είναι χτισμένος σε υψ. 853 μ. μέσα στη Μικρή Πρέσπα.
Στο Τοπικό Διαμέρισμα Αγίου Αχιλλείου υπάγεται και ο οικισμός Πύλη, που κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας ήταν τούρκικο χωριό. Στο νησί υπήρχε ρωμαϊκός και βυζαντινός οικισμός, ο οποίος σύμφωνα με επιγραφές που ανακαλύφθηκαν ταυτίζεται με την αρχαία πόλη Λύκη.
Στο νησάκι υπάρχουν αρκετές βυζαντινές εκκλησίες, από τις οποίες σημαντικότερη είναι η τρίκλιτη Βασιλική του Αγίου Αχιλλίου, η οποία χρονολογείται από τα τέλη 10ου αιώνα μ.Χ. Άλλες εκκλησίες στο νησί είναι η βασιλική των Δώδεκα Αποστόλων (11ος αιώνας), ο ναός του Αγίου Δημητρίου (14ος αιώνας), η βασιλική του Αγίου Γεωργίου (15ος αιώνας) και η εκκλησία της Παναγίας Πορφύρας.
Στο νησάκι του Αγ. Αχιλλείου που προσεγγίζεται πλέον από πλωτή ξύλινη γέφυρα 800μ., υπάρχει ο ομώνυμος οικισμός με τα 11 σπίτια που η παράδοση θέλει να είναι πάντα τόσα, αφού θρυλείται ότι αν γίνουν περισσότερα, κάποιο θα γκρεμιστεί.
Οι κάτοικοι ασχολούνται με την αλιεία, την κτηνοτροφία, τη γεωργία και τον τουρισμό.
Είναι το δεύτερο κατοικημένο νησί σε λίμνη της Ελλάδος, μετά το νησί των Ιωαννίνων.
Κάθε καλοκαίρι, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ των Πρεσπών, πραγματοποιούνται συναυλίες και οι θεατές φτάνουν στο νησί περπατώντας τη γέφυρα (τα τελευταία χρόνια) ή με καραβάκια. Μεταξύ των καλλιτεχνών που έχουν εμφανιστεί στον Άγιο Αχίλλειο τις τελευταίες δεκαετίες είναι οι Μίκης Θεοδωράκης, Γκόραν Μπρέγκοβιτς, Ελένη Καραϊνδρου, Διονύσης Σαββόπουλος, Άλκηστη Πρωτοψάλτη, Γιώργος Νταλάρας κ.α.
ΠΗΓΗ (https://mikropragmata.lifo.gr/)
Παρακάτω λοιπόν θα δείτε φωτογραφίες από το σημαντικότερο ναό που διασώζονται τα ερείπιά του την τρίκλιτη Βασιλική του Αγίου Αχιλλίου καθώς και από την απαράμιλη ομορφιά της φύσης...
Στο νησί υπήρχαν και αρκετά οπωροφόρα δέντρα... Αρκετά από αυτά πανύψηλα! Η βυσσινιά που βλέπετε τιμήθηκε δεόντως ενώ υπήρχε και μια αχλαδιά θεόρατη σαν πλατάνι χωρίς υπερβολές! :kalo:
To κορίτσι του ξενώνα με τα γαλανά μάτια , είναι γέννημα θρέμμα του νησιού . Ο άντρας της , είναι Αθηναίος νομίζω που είχε πάει εκδρομή με τη μοτοσυκλέτα του πριν χρόνια , την είδε την ερωτεύτηκε και έμεινε για πάντα εκεί .
Επίσης οφείλω να σχολιάσω ότι λογικό που της παρκάρατε κάτω από τη κολώνα της Δεη ώστε να μπορείτε να της βάλετε μπροστά το πρωί με παροχή από τη κολώνα !! :h22:
Ανηφορίζοντας για την κορυφή του λόφου του νησιού έχουμε έρθει αντιμέτωποι με σμήνη από πολύ μικρές πεταλούδες σαν σκνήπες, οι οποίες πετούν από τα χαμηλά άνθη στο έδαφος, τα οποία και γονιμοποιούν, προς το μέρος μας σε κάθε μας βήμα.
Δεν τολμάμε να αρθρώσουμε λέξη καθώς ήδη έχουμε καταπιεί μερικά...πρωτεϊνούλα φούλ!
Στην κορυφή του λόφου ξεπροβάλει ένας πανύψηλος τσιμεντένιος σταυρός ο οποίος ορατός καθώς είναι από μεγάλη απόσταση υποδηλώνει την Ελληνικότητα και την ορθόδοξη ταυτότητα του νησιού!
Σε κάποια δέντρα κρέμονται επίσης γαλανόλευκες κορδέλες...
Όλα τα ωραία κάποια στιγμή τελειώνουν...Έτσι κι εμείς απολαμβάναμε τις τελευταίες στιγμές της παραμονής μας στον Άγιο Αχίλλειο. Αφού περπατήσαμε λοιπόν αρκετά και γεμίσαμε όμορφες εικόνες (ελπίζω να σας μετέφερα μερικές από αυτές), ήρθε η ώρα να μαζέψουμε τα πραγματά μας και να αποχωρήσουμε.
Φορτώσαμε λοιπόν και περπατήσαμε στην πεζογέφυρα για να φτάσουμε στις μηχανές. Εκεί ήδη, από νωρίς το πρωί φαντάζομαι, μια πλανόδια πωλήτρια είχε απλώσει την πραμάτια της στο ανοιχτο βανάκι. Ντόπια φασόλια και άλλα εδέσματα της τοπικής γης...
Πιάσαμε κουβέντα μεχρι να φορτώσουμε τις μηχανές και βουρ για το κοντινότερο βενζινάδικο να πλύνουμε καμιά λάσπη από τις μηχανές, να καθαρίσουμε και να λαδώνουμε τις αλυσίδες.
Αφού περιποιηθήκαμε τα μοτόρια και αφού προσπαθήσαμε άκαρπα να βρούμε στο τηλ το φίλο Βαγγέλη που θα ερχόταν από Αριδαία έιπαμε να ξεκινήσουμε για το χωριό ψαράδες που είναι πολύ κοντά και να δούμε τί άλλο ενδιαφέρον εχει στην περιοχή πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής.
Ανηφορίσαμε λοιπόν προς ψαράδες όπου στα μισά του δρόμου έχει ένα πολύ ωραιο σημειο ατα δεξιά απ όπου μπορείς να δεις και τις δύο λίμνες αλλά κυρίως τη Μεγάλη Πρέσπα και διαγώνια αριστερά βρίσκεται το σημείο που σμίγει το σύνορο των τριών χωρών, Ελλάδας, Σκοπίων και Αλβανίας, που μοιράζονται την κυριότητα της λίμνης.
Προχωρήσαμε προς ψαράδες όπου προσωπικά δε με εντυπωσίασε κάτι. Ενα μικρό ψαροχώρι με ενα μικρό πεζόδρομο και μερικά ταβερνάκια.
Η ώρα περνούσε και ο Βαγγέλης δεν απαντούσε στις κλήσεις, καθώς ήταν καθ' οδόν οπότε εν τέλει αποφασίσαμε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής καθώς η ιδέα της επίσκεψης στον Αγιο Γερμανό δε μας έπεισε ιδιαίτερα.
Αφού πήραμε το δρόμο της επιστροφής και μετά από ένα 10λεπτο οδήγησης περίπου εντοπίσαμε στο αντίθετο ρεύμα με κατεύθυνση προς Πρέσπες 3 μηχανές. Ένα shiver και δύο Z750. Χαιρετηθήκαμε και επί τόπου κάναμε αναστροφή για να συναντήσουμε τα παιδιά. Χουφτώσαμε το γκάζι και σε λίγο τους προλάβαμε.
Γνωριστήκαμε, χαιρετηθήκαμε και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Φίλε Βαγγέλη χαρήκαμε πολύ και σε επόμενη βόλτα θα χαρούμε να έχουμε το χρόνο να τα πούμε με ησυχία.
Το πλάνο της επιστροφής βγήκε μέσω Πισοδερίου προς Φλώρινα. Η διαδρομή φανταστική με φρέσκια άσφαλτο (ούτε διαγράμμιση δεν είχε ακόμα) ανάμεσα σε πανύψηλα δέντρα κι εδώ και μια φύση που οργιάζει. Η αντίθετη διαδρομή που έκαναν τα παιδιά παραπάνω πρέπει να ήταν πιο απολαυστική, ανάβαση γαρ!
Στη Φλώρινα απολαύσαμε ένα ωραίο καφεδάκι στον πεζόδρομο δίπλα στο ποτάμι. Πανέμορφες εικόνες κι εδώ. Αφού τσεκάραμε λίγο τις διαδρομές πήραμε το δρόμο μέσω εγνατίας για Κοζάνη όπου μας περίμενε ο Θάνος εκεί με το δικό του capo. Το μόνο βαρετό κομμάτι της διαδρομής των δύο ημερών ηταν αυτό λογω εγνατίας και το κομμάτι Ιωάννινα Ηγουμενίτσα πάλι μέσω εγνατίας το βράδυ στην επιστροφή.
Φτάνουμε λοιπόν Κοζάνη και στην έξοδο της εγνατίας μας περιμένει ο Θάνος για να μας οδηγήσει σε γνωστα λιμέρια να τσιμπήσουμε κάτι. Τον ευχαριστούμε για την άψογη φιλοξενία στην πολή και χρωστάμε κέρασμα σε επόμενη βόλτα :ohyes: ;) !
Αφού συζητήσαμε λίγο περι μοτοσυκλετών και βελτιώσεων καθώς το capo του είναι βελτιωμένο - δαιμονισμένο μπορώ να πώ και αναλύσαμε λίγο τα περί της απόδρασης της προηγούμενης ημέρας και χαζέψαμε και μερικές φωτογραφίες αποφασισαμε να ταξιδέψουμε μερικά κμ μαζί τα τρια capo και να συνεχίσουμε την επιστροφή μας μεσω Γρεβενών/Μετσόβου/Ιωαννίνων τα δυο νησιώτικα capo...
Να μην παραλέιψω να αναφέρω οτι οι ζάντες που έφτιαξε ο Θάνος από κοντά είναι πιο εντυπωσιακές. ;)
Η εξοδος μας από Κοζάνη έγινε μέσω Σέρβιων και της γνωστής γέφυρας στα Σερβια, όπου αυτο τον καιρό έχει και κάποια προβλήματα στατικότητας και εχουν μπει φανάρια για τον έλεγχο της διέλευσης των οχημάτων.
Αφού περάσαμε τη γέφυρα κάναμε ενα μικρό κύκλο και περάσαμε ξανά από μια δεύτερη γεφυρα, αυτή του Ρύμνιου με κατεύθυνση προς Αιανή, περνώντας έτσι δυο φορές πάνω από τον αλιάκμονα.
Μετά τη γέφυρα κάναμε μια μικρή στάση για τις απαραίτητες φωτό των 3 capo.
Ο θάνος είχε επίσης την ευγενική καλοσύνη να μας δώσει βόλτα το βελτιωμένο capo και να διαπιστώσουμε και οι ίδιοι πόσο εύστροφο και δυνατό είναι σε σχέση με ένα μαμά capo. Φίλε Θάνο να το χαίρεσαι το διαβολάκι σου και να γράφεις απροβλημάτιστα km.
Χαιρετηθήκαμε και ελπίζουμε σύντομα να έχουμε την ευκαιρία να συνταξιδέψουμε.
Συνεχίσαμε λοιπόν το δρόμο μας με κατεύθυνση προς Γρεβενά. Όσο πλησιάζαμε η θερμοκρασία έπεφτε αισθητά και ένα ψιλόβροχο έκανε την εμφάνισή του. Οι δρομοι άδειοι και οσο μας επιτρέπει ο καιρός οδηγούμε σε γρήγορους ρυθμούς. Εχουμε ήδη αρχίσει να νιώθουμε το κρύο και τον θερμόμετρο δειχνει 14 βαθμούς...κλείνουμε αεραγωγούς και συνεχίζουμε.
Σε κάποια σημεία υπήρχαν και ζημιές στο οδόστρωμα και ήθελε προσοχή ενώ σε άλλα, πεσμένα βράχια είχαν καλύψει το μισό πλάτος του δρόμου.
Άρχισε να σκοτείνιαζει και προσπαθήσαμε να μην ριξουμε ρυθμούς για να προλάβουμε με άνεση το βραδινό καράβι...
Και οι τελευταίες φωτό από τη διαδρομή προς Μέτσοβο. Στη συνέχεια φτάσαμε κατά τις 22:00 στα Γιάννενα, ήπιαμε στα όρθια ενα εσπρέσο και ξεδιψάσαμε με δροσερό νεράκι, βάλαμε τις εσωτερικές επενδύσεις στα μπουφάν και βγήκαμε εγνατία με κατεύθυνση προς Ηγουμενίτσα. Προλάβαμε με άνεση το βραδινό καράβι των 23.30 και κατά τις 01.00 είμαστε σπίτια μας κουρασμένοι μεν αλλά πλήρεις εικόνων και συναισθημάτων από ένα ευχάριστο διήμερο που είχε τα πάντα!
Και εις άλλα με υγεία λοιπόν και στην επόμενη εξόρμηση περισσότεροι συμμετέχοντες!!! :bye:
Φτάνουμε λοιπόν Κοζάνη και στην έξοδο της εγνατίας μας περιμένει ο Θάνος για να μας οδηγήσει σε γνωστα λιμέρια να τσιμπήσουμε κάτι. Τον ευχαριστούμε για την άψογη φιλοξενία στην πολή και χρωστάμε κέρασμα σε επόμενη βόλτα :ohyes: ;) !
Αφού συζητήσαμε λίγο περι μοτοσυκλετών και βελτιώσεων καθώς το capo του είναι βελτιωμένο - δαιμονισμένο μπορώ να πώ και αναλύσαμε λίγο τα περί της απόδρασης της προηγούμενης ημέρας και χαζέψαμε και μερικές φωτογραφίες αποφασισαμε να ταξιδέψουμε μερικά κμ μαζί τα τρια capo και να συνεχίσουμε την επιστροφή μας μεσω Γρεβενών/Μετσόβου/Ιωαννίνων τα δυο νησιώτικα capo...
Να μην παραλέιψω να αναφέρω οτι οι ζάντες που έφτιαξε ο Θάνος από κοντά είναι πιο εντυπωσιακές. ;)
Η εξοδος μας από Κοζάνη έγινε μέσω Σέρβιων και της γνωστής γέφυρας στα Σερβια, όπου αυτο τον καιρό έχει και κάποια προβλήματα στατικότητας και εχουν μπει φανάρια για τον έλεγχο της διέλευσης των οχημάτων.
Αφού περάσαμε τη γέφυρα κάναμε ενα μικρό κύκλο και περάσαμε ξανά από μια δεύτερη γεφυρα, αυτή του Ρύμνιου με κατεύθυνση προς Αιανή, περνώντας έτσι δυο φορές πάνω από τον αλιάκμονα.
Μετά τη γέφυρα κάναμε μια μικρή στάση για τις απαραίτητες φωτό των 3 capo.
Ο θάνος είχε επίσης την ευγενική καλοσύνη να μας δώσει βόλτα το βελτιωμένο capo και να διαπιστώσουμε και οι ίδιοι πόσο εύστροφο και δυνατό είναι σε σχέση με ένα μαμά capo. Φίλε Θάνο να το χαίρεσαι το διαβολάκι σου και να γράφεις απροβλημάτιστα km.
Χαιρετηθήκαμε και ελπίζουμε σύντομα να έχουμε την ευκαιρία να συνταξιδέψουμε.
Τελεια βολτα παιδια..οι φωτο σου το ειπα και απο κοντα οτι ειναι ποιο ζωντανες απο την πραγματικοτητα(θα μας βαλεις σε εξωδα να παρουμε samsung :h22: :h22: :h22:) Τοσα βραδυα φαγαμε να μιλαμε γι αυτα..θα ηταν κριμα να μην το κανετε μια βολτα(και να σας βαλω φυτιλια) :P
γεματη βολτα,χωμα,τουμπακια,στροφιλικι,βροχουλα...τα παντα ολα...κανα φασολι πηρατε? η περιοχη θελει 5ημερο μου φαινεται για να γνωρισεις μερη και ανθρωπους... ευχομαι και στα επομενα...
υ.γ.1 αρση μαστοδοντου μετα την τριτη φορα,αρχιζει και γινεται πουλ βαρυ :D :D υ.γ.2 μερικες φωτο δεν ανοιγουν :thnk: υ.γ.3 ο γιωργης ζηλευει γι αυτο σας τη λεει :P
γεματη βολτα,χωμα,τουμπακια,στροφιλικι,βροχουλα...τα παντα ολα...κανα φασολι πηρατε? η περιοχη θελει 5ημερο μου φαινεται για να γνωρισεις μερη και ανθρωπους... ευχομαι και στα επομενα...
υ.γ.1 αρση μαστοδοντου μετα την τριτη φορα,αρχιζει και γινεται πουλ βαρυ :D :D υ.γ.2 μερικες φωτο δεν ανοιγουν :thnk: υ.γ.3 ο γιωργης ζηλευει γι αυτο σας τη λεει :P
Άνετα αν είχαμε χρόνο το έκανα 5ήμερο! Γυρίζεις τα γύρω μέρη, φαγητό πρώτης τάξεως στην περιοχή και χαλάρωση από την καθημερινότητα...
Σχετικά με την άρση βαρών πλέον μάθαμε...χαχαχα. Οχι οτι δεν κατεβαίνουν και μερικοί παππούληδες κατά την διαδικασία ειδικά στην περίπτωση που βούλιαξε το σταντ ήταν το αποκορύφωμα!!!
Οι φωτό που δεν ανοίγουν έχουν να κάνουν με το δίκτυό σου με reload στο browser παιζουν όλες.
Ο Far ξέρει τί λέει, δε μιλάει τυχαία...Έχει ίδια εμπειρία να του φέγγει το όχημα της ασφάλειας της Ιονίας Οδου... :P :P :P Υπάρχουν και φωτογραφικά πειστήρια...χαχαχα
γεματη βολτα,χωμα,τουμπακια,στροφιλικι,βροχουλα...τα παντα ολα...κανα φασολι πηρατε? η περιοχη θελει 5ημερο μου φαινεται για να γνωρισεις μερη και ανθρωπους... ευχομαι και στα επομενα...
υ.γ.1 αρση μαστοδοντου μετα την τριτη φορα,αρχιζει και γινεται πουλ βαρυ :D :D υ.γ.2 μερικες φωτο δεν ανοιγουν :thnk: υ.γ.3 ο γιωργης ζηλευει γι αυτο σας τη λεει :P
Άνετα αν είχαμε χρόνο το έκανα 5ήμερο! Γυρίζεις τα γύρω μέρη, φαγητό πρώτης τάξεως στην περιοχή και χαλάρωση από την καθημερινότητα...
Σχετικά με την άρση βαρών πλέον μάθαμε...χαχαχα. Οχι οτι δεν κατεβαίνουν και μερικοί παππούληδες κατά την διαδικασία ειδικά στην περίπτωση που βούλιαξε το σταντ ήταν το αποκορύφωμα!!!
Οι φωτό που δεν ανοίγουν έχουν να κάνουν με το δίκτυό σου με reload στο browser παιζουν όλες.
Ο Far ξέρει τί λέει, δε μιλάει τυχαία...Έχει ίδια εμπειρία να του φέγγει το όχημα της ασφάλειας της Ιονίας Οδου... :P :P :P Υπάρχουν και φωτογραφικά πειστήρια...χαχαχα