Ξεκίνησα σήμερα το πρωί να κάνω μια μικρή βόλτα μετά από τόσο καιρό απραξίας και εγκλεισμού και για να ξεσκάσω λίγο τόσο εγώ όσο και η "Ιταλίδα κυρία" αλλά και για να κάνω μερικά χιλιόμετρα να "πατήσουν" καλύτερα να καινούρια τακάκια.

Ώρα αναχώρησης 08:30 από Τρίπολη, με θερμοκρασία ήδη 20°C, και πήρα το δρόμο για Πιάνα. Στη Δαβιά έστριψα στη διασταύρωση προς Τσελεπάκου - Χρυσοβίτσι. Περνώντας το χωριό αποφάσισα να μην πάρω τη διαδρομή Χρυσοβίτσι - Λιμποβίσι - Ελάτη, καθώς είχα περάσει πρόσφατα, αλλά να πάω από τον επαρχιακό Χρυσοβίτσι - Ελάτη -Βυτίνα. Και μπορώ να πω ότι δικαιώθηκα για την επιλογή μου καθώς είχα την πρώτη καλή, και εντυπωσιακότερη, στιγμή της ημέρας. Διακόσια μετρα πριν τη διασταύρωση με το δρόμο που οδηγεί στο Λιμποβίσι - Σπίτι Κολοκοτρωναίων (δηλαδή εκεί που θα έβγαινα αν είχα πάρει τον δρόμο αυτό) ένα διπλοσάινο ή μια γερακίνα (τι ακριβώς ήταν δεν μπορώ να προσδιορίσω) που βρισκόταν στο πλάι του δρόμου, φοβισμένο από τον ήχο της μηχανής άπλωσε τα φτερά του και πέταξε μπροστά μου, και σε ύψος ένα δυο μέτρων πάνω από το κεφάλι μου, κρατώντας στο στόμα του τη λεία του (για φίδι μου φάνηκε) για να την απολαύσει μακριά από ανεπιθύμητους επισκέπτες, τη στιγμή που εγώ είχα πέσει στα φρένα, προσπαθώντας να διακρίνω το είδος και σκεφτόμενος ότι αυτές είναι οι στιγμές τις οποίες χρειάζεσαι μια action cam.....
Πρώτη σύντομη στάση στην Ελάτη, γνωστή για τις ξύλινες κατασκευές, λίγο νερό από την πηγή στην εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και συνέχεια στο δρόμο...Σύντομη στάση για φωτογραφίες στο "Αρκουδόρεμα" και έξοδος στην Ε.Ο. Τρίπολης - Πύργου. Πορεία προς Καρκαλού, περνώντας πάνω από τη γέφυρα του ποταμού Λούσιου και σύντομη στάση σε μια από τις πηγές του, στην Αγ. Παρασκευή για ένα κερί, φωτογραφίες και νερό. Το νερό αναβλύζει κάτω από την εκκλησία, δροσερό και υπάρχουν και τάσια για να ξεδιψάσει ο ταξιδιώτης.

Ακριβώς απέναντι από την εκκλησία ξεκινάει ο δρόμος για το χωριό Μυγδαλιά που θα μας οδηγήσει στο γεφύρι της Κυράς. Φιδίσιος δρόμος με καλή άσφαλτο, κίνηση ανύπαρκτη, όπως και σε όλη τη διαδρομή σχεδόν, πλην ορισμένων γεωργών που πήγαιναν στα χωράφια τους. Ο κόσμος εδώ ασχολείται στην πλειοψηφία με την κτηνοτροφία και τη μελισσοκομία, το ονομαστό μέλι ελάτης "Βανίλια" Μαινάλου. Παντού θα συναντήσει κανείς πλήθος κυψελών, πολύχρωμα βαμμένες και τοποθετημένες στη σειρά σα μπιμπελό...
Λίγο πριν τη Μυγδαλιά μια παράκαμψη σε ασφαλτοστρωμένο δρόμο μας οδηγεί στη λίμνη του Λάδωνα και στο γεφύρι της Κυράς. Ακριβώς αριστερά από το γεφύρι ξεκινάει βατός χωματόδρομος, που σε σημεία γίνεται τσιμεντόδρομος και μετά ξανά χωματόδρομος, και ο οποίος οδήγεί στο χωριό Φτεριά στις όχθες της λίμνης και προσφέρει πολύ ωραία θέα της λίμνης. Από το χωριό ασφαλτοστρωμένος δρόμος οδηγεί προς Τρόπαια - Φράγμα Λάδωνα και από εκεί υπάρχει επιλογή για Κοντοβάζαινα ή Δάφνη Καλαβρύτων.
Στην αρχή του δρόμου υπάρχει και το πορθμείο, δε γνωρίζω όμως αν χρησιμοποιείται στις μέρες μας.

Έκανα το μισό γύρο μέχρι τη Φτεριά αποφάσισα όμως να γυρίσω πίσω και να ακολουθήσω τον αρχικό μου σχεδιασμό. Στην επιστρφή ένας λαγός, με αυτοκτονικές τάσεις, πετάχτηκε στα δύο μέτρα μπροστά από τη μηχανή, ευτυχώς όμως, για καλό και δικό του και δικό μου η ταχύτητά μου ήταν το πολύ 20 χλμ και δε χρειάστηκε να πατήσω φρένο.

Περνώντας τη γέφυρα βρισκόμαστε πλέον στο νομό Αχαΐας. Ο χωματόδρομος διακλαδίζεται, αριστερά πηγαίνει στο χωριό Μουριά και δεξιά παρακάμπτει το χωριό και βγαίνει σε διχάλα όπου και ενώνονται σε ασφαλτοστρωμένο δρόμο για να οδηγήσει στο χωριό Πουρνάρια. Επέλεξα την δεξιά διαδρομή καθώς είχα ήδη δει τη λίμνη από την απέναντι πλευρά και χαίρομαι για την απόφασή μου αυτή γιατί, καθώς ανεβαίνεις το βουνό, η αμφιθεατρική θέα από το δρόμο είναι μαγευτική. Μόνο ένα σπίτι βοσκού υπάρχει με τη στάνη του και ο οποίος έχει κυριολεκτικά "πιάτο" τη λίμνη στα πόδια του.

Περνώντας από Πουρνάρια - Δάφνη καταλήγουμε στην παλιά Ε.Ο. Τριπόλεως - Πατρών, τον γνωστό 111. Οδηγώντας με κατεύθυνση την Τρίπολη δεξιά μας έχουμε τον Λάδωνα με μια οργιαστική βλάστηση από πουρνάρια, λεύκες, παραποτάμια φυτά και πεύκα ενώ χωράφια καθ' όλο το μήκος ωφελούνται από την ευεργετική παρουσία του νερού.
 
Η οδήγηση σε αυτό το κομμάτι είναι πιο σβέλτη καθώς τα ενδιαφέροντα σημεία είναι λιγότερα και ο δρόμος άδειος. Φθάνοντας στο ύψος των  Παγκραταίκων Καλυβιών μια στροφή σχεδόν 180° οδηγεί προς την αντίθετη κατεύθυνση και σε τρια λεπτά είμαστε στον οικισμό Σελλά όπου υπάρχει το ιστορικό κλήμα του Παυσανία. Έχει μήκος περίπου 100 μέτρα και η ηλικία του υπολογίζεται  περίπου στα 3.000 έτη, αποτελείται από 9 κορμούς, καθώς συμφύεται με ομάδα από πουρνάρια, βλασταίνει ακόμη αλλά δεν δίνει καρπούς.
Είναι σίγουρα πάνω από 2.200 ετών αφού ήδη από το 160 π.Χ. ο Παυσανίας το αναφέρει ως «αξιοπερίεργο φαινόμενο» λόγω του μεγέθους του. Βρίσκεται στην αυλή της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου, έχει μήκος περίπου 100 μέτρα και αποτελείται από 9 κορμούς, καθώς συμφύεται με ομάδα από πουρνάρια, ανθίζει κάθε Μάιο, αλλά δεν δίνει καρπούς.

Λίγο δροσερό νερό από την πηγή και επιστροφή στον 111 και πορεία για Τρίπολη. Η θερμοκρασία έχει ανέβει αρκετά, γύρω στους 36°C, και πλεόν δεν υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο να δει κανείς με εξαίρεση μια μικρή παράκαμψη για το Θεόκτιστο.

Τρίτη συνάντηση με την άγρια φύση της χώρας, με μια αλεπού που είχε κατέβει χαμηλά προσπαθώντας να βρεί φαγητό. Γρήγορο πέρασμα από Δάρα - Παναγίτσα και στη διασταύρωση της Καμενίτσας πάμε αριστερά πρός Βλαχέρνα - Λεβίδι - Κάψια. Ανοικτός δρόμος, ανοίγω το γκάζι να το ευχαριστηθούμε και εγώ και η "Ιταλίδα", κίνηση μηδενική....

Άφιξη στην Τρίπολη γύρω στη μία το μεσημέρι με πολύ, για τη εποχή, ζέστη και έχοντας διανύσει 165 χορταστικά χλμ.

Τελεια. 

Γιάννη ευχαριστούμε για την πολύ όμορφη αφήγησή σου, που μας ταξίδεψε κι εμάς μαζί σου!


Ωραία διαδρομή και η αφήγηση σου διαβάστηκε μονορούφι!

Από τους αγαπημένους νόμους αυτός της Αρκαδίας!!!!  Μαίναλο στα δυτικά, Παρνωνας στα ανατολικά και όπου κι αν κατευθύνθεις μαγεία!!!!

Αγαπημένη μου διαδρομή ξεκινώντας από τα όρια με το νόμο Ηλείας και την Ανδρίτσαινα κατεβαίνοντας το ''φίδι'' μέχρι την γέφυρα της Καρύταινας, Ελληνικό και πριν την Στέμνιτσα στροφή δεξιά για μέσα το δάσος με το χρυσοβίτσι προορισμό.....

Από τους αγαπημένους νόμους αυτός της Αρκαδίας!!!!  Μαίναλο στα δυτικά, Παρνωνας στα ανατολικά και όπου κι αν κατευθύνθεις μαγεία!!!!

Αγαπημένη μου διαδρομή ξεκινώντας από τα όρια με το νόμο Ηλείας και την Ανδρίτσαινα κατεβαίνοντας το ''φίδι'' μέχρι την γέφυρα της Καρύταινας, Ελληνικό και πριν την Στέμνιτσα στροφή δεξιά για μέσα το δάσος με το χρυσοβίτσι προορισμό.....

+ETV1000

Ευχαριστώ παιδιά για τα καλά λόγια. Μακάρι να βρεθουμε όλοι μαζί σε μια τέτοια διαδρομή.

Γιώργο η διαδρομή που περιγράφεις είναι όντως "φιδίσια" και με υπέροχη θέα. Αν κανονίσουμε τη βόλτα στη λίμνη μπορούμε να βρεθούμε στη διασταύρωση Στεμνίτσας προς Λυκόχια και να πάμε περιμετρικά, με το φαράγγι του Λούσιου αριστερά μας, για να μην κάνεις και εσύ επιπλέον χιλιόμετρα.

Ευχαριστώ παιδιά για τα καλά λόγια. Μακάρι να βρεθουμε όλοι μαζί σε μια τέτοια διαδρομή.

Γιώργο η διαδρομή που περιγράφεις είναι όντως "φιδίσια" και με υπέροχη θέα. Αν κανονίσουμε τη βόλτα στη λίμνη μπορούμε να βρεθούμε στη διασταύρωση Στεμνίτσας προς Λυκόχια και να πάμε περιμετρικά, με το φαράγγι του Λούσιου αριστερά μας, για να μην κάνεις και εσύ επιπλέον χιλιόμετρα.

Αυτά τα έκανα με το Ζ....  Σε μια μέρα και ήθελα κι άλλα...  Οπότε μην μασάς!!!!

Αγαπημένα μέρη και ο Λάδωνας εντελώς ανέγγιχτος από τουριστική ανάπτυξη