APRILIA BIKERS HELLAS
Πήραμε τους δρόμους και τα βουνά => Αποδράσεις εντός Ελλάδας => Μήνυμα ξεκίνησε από: Argyris στις Ιούλιος 27, 2015, 05:13:48 μμ
-
Η πρώτη επαφή είχε γίνει καιρό πριν... όμως η σκέψη ήταν ακόμη άγουρη... Κάπου κάπου τολμούσα να ξεστομίσω την ιδέα που τριγυρνούσε μέσα στο μυαλό μου "να δώσω τον Pegaso και να πάρω το Capo?" αλλά πάντα κάποιος ή κάτι θα με προσγείωνε στην ωμή πραγματικότητα "δεν σου χρειάζεται το 1000αρι." Και ο καιρός περνούσε και ήρθε η ανοίξη και το Capo ακόμη εκεί.... περιμένωντας στην ίδια αγγελία τον νέο του κάτοχο... και έφτασε το καλοκαίρι και ο καιρός για ταξίδια και πολλά πολλά χλμ για νέες γνωριμίες (αχ ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου προσφέρει μια νέα γνωριμία και πόσα πολλά μπορεί να γκρεμίσει και άλλα πόσα να χτίσει μέσα σε λίγες στιγμές με μερικές απλές κουβέντες.) Κουβέντες απο καρδιάς από ειλικρινείς ανθρώπους με γνώση και εμπειρία "..μην τον δώσεις τον Pegaso..." "κρατα το μηχανάκι αν το αγαπάς..." "δεν αξίζει να το σκοτώσεις...". και όλοι είχαν δίκιο όμως το να βλέπεις 3 capo τόσο ίδια και τόσο διαφορετικά το καθένα με τον δικό του ξεχωριστό χαρακτήρα σε κάνει να ονειρευεσαι και να φαντασιώνεσαι μέρη και τόπους μαγικούς που μπορείς να διαβείς πάνω σε 2 ρόδες... και έτσι η απόφαση πλέον ήταν απλή, με την καλοκαιρινή άδεια να πλησιάζει και με το capo να έχει έδρα σε μία απο της πολύ όμορφες περιοχες της Ελλάδας (Πρέβεζα) ξεκίνησαμε μαζί με τον έτερον ήμιση να το γνωρίσουμε απο κοντά και να συστηθούμε... Με το μυαλό γεμάτο σκέψεις το ταξίδι Αλεξανδρούπολη - Πρέβεζα έμοιαζε τόσο μακρύ και ο προορισμός όαση... Ετσί μετά απο περίπου 5 ώρες φτάσαμε και με την βοήθεια ένος φίλου τακτοποιηθήκαμε και βέβαια ένας καφές ήταν το πρώτο ζητούμενο... Η ζέστη και η κούραση αρκετή όμως στο μυαλό πάντα η ίδια σκέψη να συναντήσουμε την "νέα αγαπημένη" και έτσι έπεσαν τα τηλέφωνα και το ραντεβού δόθηκε όμως μεσολαβούσαν περίπου 36 ώρες μέχρι την συνάντηση. 36 ώρες πως περνάνε???? Την απάντηση δεν άργησε να μας την δόσει η περιοχή της Πρέβεζας. Με την ζέστη να είναι σχεδόν ανηπόφορη η επιλογή να δροσιστούμε σε κάποια κοντινή παραλία ήταν μονόδρομος.
-
Ακολούθησε επιστροφή στο δωμάτιο ντουζάκι λίγη ξεκούραση και με τα στομάχια μας πλέον να διαμαρτύροντε σαν τους αγανακτησμένους στο Σύνταγμα ξεκινήσαμε για φαγητο στα πλακόστρωτα της Πρέβεζας δίπλα στο λιμανάκι.
Το επόμενο πρωινό μας βρήκε ιδιαίτερα ευδιάθετους και με όρεξη για ξενάγησεις και περπάτημα και έτσι η απόφαση πάρθηκε. Οδοιπορικό στον Ποταμό Αχεροντα με πρώτη στάση το Νεκρομαντείο.
-
Ο Αχέροντας είναι μέρος μαγικό παραδισένιο. Περπατά στις ρηχές κοίτες ανηφορίζοντας προς τις πηγές και νοιώθεις παντού γύρω την παρουσία του υπερφυσικού. Είσαι παρέα με νεράϊδες και ξωτικά που σε συντροφεύουν σε όλη την διαδρομη (σχεδόν 2,5 ώρες) και οι εικόνες γύρω σχεδόν κόβουν την ανάσα. Επιστρέφοντας μετά απο μία συγκλονιστική διαδρομή στις εκβολές καθήσαμε εκεί κάτω απο τον φαρδύ ίσκιο των πλατανιών να πιούμε τον καφέ μας και να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής προς την Πρέβεζα όπου μας περίμενε το ραντεβου με τον ιδιοκτήτη του Capo.
-
Το σκίρτιμα έντονο και πεταλούδες στο στομάχι "άραγε έτσι δεν είναι ο έρωτας?" Η πρώτη επαφή δικαιώνει κάθε προσμονή και η πρώτη βόλτα απλά υπέροχη. Όλα καλά ... καλύτερα και από ότι μπορούσα να πιστεύω ίσως.... και τώρα?.... τηλέφωνο ... κλασσικές ερωτήσεις και στο κλείσιμο αυτών η μία πιο ρητορική "...να το πάρω?" "... η απάντηση διφορούμενη όπως άλλωστε άρμοζε στην περίπτωση.... όπως νομίζεις ψηλε..." και κάπου εκεί το τηλέφωνο κλείνει η ώρα γύρω στις 8 το απόγευμα και στο μυαλό μου εικόνες ιδέες σκέψεις.... Είσαι διακοπές είπα κάποια στιγμή και έτσι αποφάσισα να βολτάρουμε το βράδυ στην Πάργα, να πιουμε τον καφέ μας να γευματίσουμε και να δώσω χρόνο στον εαυτό μου.
-
Το ξημέρωμα μας βρήκε αγουροξυπνημένους χώρις όρεξη για πολλά πράγματα βόλτα λοιπόν στην Πρέβεζα για καφεδάκι μήπως και ανοίξει το μάτι. Κάτι ελαρφύ για φαγητό και επιστροφή στο δωμάτιο. Η σκέψη «out of the blue” που λεν και οι Αγγλοι πλέον η απόφαση είχε παρθεί. Το capo έπρεπε να γίνει δικό μου. Ακολουθούν κάποιες τηλεφωνικές διαπραγματεύσεις και έτσι την επόμενη μέρα το πρωί το ραντεβού δόθηκε. Η νέα αγάπη λοιπόν ήταν εκεί στο πλεύρο μου πλέον. Σύντομη γνωριμία και άφησα την όμορφη Ιταλίδα να ξεκουραστεί για το ταξίδι της επιστροφής....
-
Με την διάθεση πλέον να έχει πάρει μορφή γιορτής και τη Λευκάδα μόλις κάποια χιλιόμετρα μακρυά, η απόφαση πάρθηκε χωρίς μεγάλη σκέψη και βουρ για πόρτο Κατσίκι. Η διαδρομή αν και δύσκολη φανταστική και πλανεύτρα.
-
Πρώι της επιστροφής.
Τα συναισθήματα περίεργα χαρά, ανακούφιση, ευχαρίστηση και ένα μικρός φόβος να δημιουργεί άγχος για το ταξίδι. Η Ιταλίδα έδειχνε έτοιμη να "καταβροχθίσει" τα χιλιόμετρα της επιστροφής ήταν όμως πραγματικά? Πρωινό καφεδάκι και προετοιμασία για την αναχώρηση. Δεν έβλεπα την ώρα να ξεκινήσουμε και έτσι και έγινε... και τα πρώτα χιλιόμετρα στάθηκαν βασανιστικά. Κίνηση και ζέστη με το θερμόμετρο να φτάνει τους 41. Παρόλαυτά φτάνοντας στην έξοδο της εγνατίας προσπερνώ τα Γιάννενα με άλλο αέρα ξέροντας ότι πλέον την εμπιστεύομαι και ότι δεν θα προδώσει την εμπιστοσύνη αυτή.
Τα χιλιόμετρα ολοένα και περνούσαν και ξαφνικά με τις εικόνες και τα συναισθήματα να εναλλάσσοντε μέσα στο μυαλό μου φάνηκε η Θεσσαλονική. Απο δω και πέρα ο δρόμος πλέον ήταν πολύ γνώριμος. Τα επόμενα χιλιόμετρα κουραστηκά ανιαρά και το μόνο που με κρατούσε ήταν το γουργούρισμα του Capo. O ήλιος έδυε και εμείς πλέον πλησιάζαμε Αλεξανδρούπολη. Μετά απο λίγη ώρα η Ιταλίδα είχε πάρει την περίοπτη θέση της στο πάρκινγκ δίπλα στον Pegaso και εγώ πλέον δεν μπορούσα να είμαι πιο ευτυχισμένος...
-
Aααα ήταν απο εδώ το capo , δυτικά ,
γιαυτό και ξαναγύρισε Δυτικά !! ;)
Ωραίος Αργύρη ,
καιρό είχα να διαβάσω μια ενδιαφέρουσα ιστορία !! :kalo:
Άντε σιγά σιγά να γεμίσουμε με ωραίες ιστορίες
και αυτή τη γωνιά του φόρουμ !! ;)
-
χθες απογευμα στη χιλη βλεπω capo raid κ vstrom και λεω στη γυναικα αυτοι ειναι δικοι μας!καλοριζικο!!
-
:kalo: :kalo: :kalo:
-
ωραιος ο ψηλος μας !!! :kalo:
ομορφες λατρεμενες διαδρομες , μας ξυπνησες παλιες θυμησες :ohyes: ;)
-
καλοριζικο!!
:pray: :pray: :pray:
:a22 :a22 :a22
-
καλοριζικο!!
:pray: :pray: :pray:
:a22 :a22 :a22
:h22: :h22: :h22: αστο ρε συ Νικο να πεσει κατω !!! τα ειδαμε καλοριζικα αφου ο ψηλος μας εχει μπερδεψει με τα δυο CAPO :P :D
-
Την ιστορία τη γνωρίζα απο τα χείλη του ψηλού και πραγματικά όταν την εξιστορούσε τα μάτια του έλαμπαν και παράλληλα τα συναισθήματα του πρέπει να ήταν τόσο ανάμεικτα όταν λόγω αλλαγής των αναγκών του τότε και λόγω της μετακόμισης στην πρωτεύουσα την αποχωριζόταν για να περάσει στην κατοχή μου.
Ακόμα ηχούν στα αυτιά μου τα λογια του "Πρόσεχε την και άσε τις καγκουριές γιατί θα έρθω και θα στο βάλω φωτιά να το κάψω!" :h22: :h22: :h22:
Απο τη μια το έπερνα στα αστεία αλλά απο την άλλη έλεγα απο μέσα μου βρε να μιλάει σοβαρά ο πυρομανής??? :h22: :h22: :h22:
EDIT: Ξεκίνησα να γράφω ενα μακροσκελές κείμενο σχετικά με τη γνωριμία με τον Αργυρή και τα αλλά παιδιά στην κοπή της πίτας στη λίμνη Πλαστήρα και το πως ήρθε στα χέρια μου αργότερα το capo αλλά το μετάνιωσα. Στο παρών θέμα προτιμώ να μείνει η ιστορία του Ψηλού και της απόκτησης του πρώτου capo του.
Θέλω όμως να τον ευχαριστήσω δημόσια για τη συναλλαγή και για τη μηχανή που μου παρέδωσε, γιατί δεν έγινε απλά μια συναλλαγη μεταξύ αγνώστων αλλά μια μηχανή άλλαξε χέρια τότε μεταξύ καλών φίλων και παράλληλα να του ευχηθώ να ευχαριστιέται το νέο του capo σε μακρινούς προορισμούς !
THANKS ΦΙΛΕ!!! :bye:
Υ.Γ. Σου χρωστάω ένα ταξιδιωτικό δεν το ξεχνάω!Θα μπεί στο πρόγραμμα και θα υλοποιηθεί να έχουμε την υγειά μας πρώτα.
-
άντε μπράβο, καλορίζικη ρε man
-
Με γεια το εργαλειο ψηλε!
Καλοχιλιομετροφαγωτο!
Σταλθηκε απο τα δαχτυλα μου μεσω tapatalk
-
εεε .... αφου ευχοσαστε ολοι να ευχηθω και εγω με την σειρα μου , καλοριζικο ψηλε το παλιο το CAPO που το ειχες πιο παλια
πριν μερικα χρονια και το πουλησες στον Ζηση πριν περιπου ενα χρονο :P :tez: :tez: :tez: τρελλλα !!! :a22 :h22:
αυτο το μηχανακι τελικα ηθελε να μεινει δυτικα :ohyes: ;)